vrijdag 31 juli 2009

Seksweekend?

Gisteren heb ik een vrouw ontmoet met een bijzondere kijk op mannen. 72 jaar, perfect gestyled. Schitterende grijze haren in een knot en precies de juiste make-up. Mooie outfit en klassiek (of course) Chanel tasje. “Lieverd”, zei ze, “er zijn zoveel heerlijke mannen op de wereld, maar of je er mee moet samenleven….”.

Zoveel heerlijke mannen, zeker waar. Niet mee samenleven…voorlopig niet, maar ooit toch wel. Deze dame vertelde dat ze ooit drie jaar getrouwd is geweest en daar twee prachtige kinderen aan over heeft gehouden. Maar dat ze er toch achter is gekomen dat mannen en vrouwen niet samen horen te leven.

“Ze zijn leuk om een avondje mee te eten of een seksweekend mee te organiseren”. U zei tennisweekend? “Nee, seksweekend. En daarna gaan we gewoon allebei naar ons eigen huis.”

Enigszins geschokt maar vol bewondering kijk ik deze dame aan. Ze heeft alles voor elkaar en is helemaal happy met zichzelf en haar vele heerlijke mannen. Ik vind het fantastisch dat een vrouw deze bewuste keuze heeft gemaakt, en het ook nog allemaal op haar manier voor elkaar krijgt op deze leeftijd. Want laten we eerlijk zijn, op je 72e liggen de mannen niet meer voor het oprapen. En om nou tijdens de BINGO avond voor te stellen om samen een seksweekend te organiseren….Volgens haar zijn dit soort korte en gepassioneerde relaties veel intiemer dan de langdurige waar je elkaars was doet en samen stofzuigt.

Ook al begrijp ik op dit moment maar al te goed wat deze dame bedoelt en geniet ik als geen ander van de vele mooie mannen op de wereld, toch hoop ik deze fase op mijn 72e wel achter me gelaten te hebben. Ik heb lang samen met een man geleefd en was er op een gegeven moment ook helemaal klaar mee. Ik geniet intens van avondjes met de meiden en avondjes met mezelf. Maar toch ben ik zelf enigszins gevoelig voor eenzaamheid. Nou is dat niet direct gekoppeld aan de liefde, ik heb gewoon het liefst zoveel mogelijk mensen om me heen. Maar ik denk dat dat op een bepaalde leeftijd toch lastiger wordt. Je hebt geen huisgenoten meer, je vrienden zijn niet meer on-call beschikbaar en je werkt niet meer. Ik moet er niet aan denken om dan iedere avond in een leeg huis thuis te komen. Als ik denk aan later (LATER) zie ik mezelf toch wel in een stabiele relatie. Toch hoop ik dat ik tegen die tijd ook de innerlijke rust en kracht heb die ik bij deze vrouw zie.

Als ik eenmaal weer klaar ben voor een vaste relatie zal ik in ieder geval de nummer 1 regel in mijn achterhoofd houden die mijn eigen oma me meegegeven heeft.
‘Zorg dat je een man vindt die net iets meer van jou houdt dan jij van hem’

Amen

donderdag 23 juli 2009

Gossip & Dirt

Een paar dagen geleden heb ik uitgebreid gekletst met O.B.D. (hij weet zelf waarom hij zo heet, hehe). Toevallig een vriend van een aantal van mijn eerder besproken mannen, maar dat staat er helemaal los van.
Ons gesprek ging over onzekerheden. Ten eerste onbegrijpelijk dat deze man dat woord überhaupt in zijn mond neemt, want dit is iemand die werkelijk alles meeheeft. Zo zie je maar weer…

Het zette me aan het denken. Als het op mannen aankomt ben ik zelden onzeker. Ik heb er totaal geen problemen mee om op iemand af te stappen en meestal krijg ik ook wel wat ik wil.
Waar ik wel onzeker van wordt is als mensen achter mijn rug om over me praten. En dan vooral mensen waar ik om geef.
De afgelopen week zit dit nogal in mijn hoofd. Ik hoor dingen die iemand over me gezegd zou hebben die niet zo leuk zijn. De jongen in kwestie zou gek van me worden en me zat zijn. Nu ben ik nuchter genoeg om te beseffen dat het door vijf monden gaan en ieder er zijn eigen draai aangeeft. Het zal allemaal wel meevallen. Vooral omdat ik hem drie weken geleden letterlijk heb gezegd “als je niet meer wil dat ik contact opneem, just say so, even goede vrienden”. Nee daar wou hij niets van horen. Ik denk dat hij wel mans genoeg is om gewoon “ja” te antwoorden als hij dat wil. Maar misschien ook niet…

Nu probeert iedereen me van alles te vertellen. Hij zei dit, hij zei dat. En de grap is dat ik daar dus niet van wakker lig. Waar ik wel wakker van lig is dat mensen het blijkbaar belangrijk genoeg vinden erover te praten en mij van alles te vertellen. Iets wat voor mij helemaal niet zo’n big deal is wordt het op deze manier onvermijdelijk dus wel.
Nou is het nog erger in het geval dat mensen dingen zien en horen en er totaal hun eigen draai aangeven. Bij 'J’ zien mensen iets in zijn gezicht als ik de kamer binnenkom. Nu wordt het door iedereen om mij heen geïnterpreteerd als ergernis. “Zelfs J vindt Lola irritant”.

Kijk, en hier schaadt het mijn trots. Dat J zijn gezicht vertrekt is logisch. Maar het heeft heel andere redenen dan mensen denken. Alleen kan ik mezelf in deze niet verdedigen omdat ik zijn relatie wil beschermen.

Het is leuk om in een wereld te werken en wonen die klein is en waar iedereen elkaar kent, maar het heeft ook zijn nadelen. Mensen bemoeien zich met de beste bedoelingen overal mee. Als ik verliefd was op een van de mannen zou ik de ‘waarschuwingen’ maar al te veel op prijs stellen. Maar ik durf te zeggen dat ik redelijk wat mensenkennis heb en dat ik heus wel weet hoe het zit. En word ik door iemand aan de kant gezet dan is dat jammer maar lig ik er geen seconde wakker van. Dus nu moet ik proberen me niet mee te laten slepen in de gossip en van een mug geen olifant te laten maken.

Lieve mensen….I’M FINE!

Met special thanks to O.B.D. Omdat hij me inspiratie gaf en because he’s preeeeetty :)

zondag 19 juli 2009

Monogamie part two

Gisteravond heb ik nog eens flink de kans gehad na te denken over dit onderwerp (alweer…zucht). Hele avond in mijn eentje doorgebracht op de bank, dan wil het wel.

Vrijdagavond kwam ik ‘T’ weer tegen (met zijn prachtige vriendin natuurlijk). Op dezelfde avond sms’te één van de twee six-packs uit mijn trio ervaring “hey sexy, volgende week afspreken, ben single..”
Gisteren meldde één van de meest aantrekkelijke mannen die ik ooit gekend heb dat hij op weg is naar een relatie (zoals jullie hebben kunnen lezen). Een weekend vol materiaal om over na te denken dus.

Het stomme is dat dit alles erin resulteerde dat ik gisteravond ineens overvallen werd door een gevoel van eenzaamheid. Ik zie mezelf met geen van deze mannen in een relatie. Ik ben op geen van ze verliefd en ga dat ook niet worden. Toch leiden deze situaties er keer op keer toe dat ik aan het kortste eind trek. Als je rotzooit met bezette mannen weet je dat je nooit op de eerste plek zal komen, nooit eisen zal kunnen stellen en altijd uiteindelijk aan de kant gezet zal worden voor een andere vrouw (DE vrouw). Daar kies ik zelf voor. Toch is het vervelend dat het me nu toch even iets te vaak is overkomen. Ik ben een sterke vrouw, kan ermee dealen, maar er zijn van die avonden dat het even teveel wordt. Het is gewoon een feit dat mijn ego er niet gelukkig van wordt als de man in kwestie mij aan de kant zet omdat iemand anders ergens leuker is..

Eigenlijk hypocriet. Want ik wil ook niet dat ze verliefd op mij worden. Dus wat wil ik nou eigenlijk? Ik weet zelf het antwoord niet. Neem de leuke man wiens size didn’t matter. Hij doet niets verkeerd, vindt een meisje leuk, super voor hem. Jammer voor mij dat ik al maanden probeer een avondje alleen met hem geregeld te krijgen en dat hij me die ook steeds beloofd en toevallig net iemand ontmoet met wie hij wel aan de serieuze relatie wil beginnen. Ja mensen, daar baal ik flink van. Dat is nou eenmaal het risico van single zijn en losse contacten hebben. In mijn jarenlange relaties had ik iedere avond de garantie op goede seks en was ik altijd de leukste. Toen was ik ook niet tevreden. Ik houd van de spanning, het spel. Maar helaas kun je met spellen niet alleen winnen maar ook verliezen.

Ik ga even mijn ego’tje oppoetsen en dan beloof ik dat de volgende column weer vrolijk en een tikkeltje arrogant zal zijn, zoals jullie van me gewend zijn.

(In de reacties op dit verhaal is iedereen verplicht te vermelden hoe leuk ik ben)

maandag 13 juli 2009

Monogamie

Ik heb wel eens vaker over het onderwerp ‘vreemdgaan’ geschreven. Omdat het me is aangedaan, en omdat ik me er zelf ook schuldig aan heb gemaakt. Ik zie het om me heen gebeuren en het fenomeen fascineert me.
De laatste tijd echter zit ik er wel erg veel mee in mijn hoofd. Ik besefte me dat de laatste drie mannen waarmee ik het bed heb gedeeld in een relatie zitten….(twee daarvan meldden het doodleuk achteraf trouwens). Ik vraag me af of dat iets over mij zegt. Ik trek bezette mannen aan omdat ik me duidelijk (nog) niet wil binden? Ik vind bezette mannen simpelweg aantrekkelijker? Ik houd van een uitdaging en geniet van de kick als het me lukt? Ik weet het niet. Ik moet zeggen dat ik er niet bepaald van geniet, maar ik ben niet principieel tegen. Dat zou ook hypocriet zijn aangezien ik zelf ook wel eens de schuinsmarcheerder ben geweest.

Een vriend van me met wie ik het er laatst over had meldde me zijn theorie. “jij bent de vrouw die vrouwen haten en waarmee mannen willen vreemdgaan”. Hmm…een soort goed verpakt compliment…denk ik, maar niet altijd leuk.

Met één van deze drie mannen ging ik langer om en dan is het soms lastig. T hield zielsveel van zijn vriendin, dat wist iedereen. Dat hij ernaast ook veel van seks met mij hield wist alleen ik. Als je elkaar dan gezellig tegenkomt met stappen en meneer zet zijn pokerface op is het wel eens moeilijk. Maar ik heb het geluk dat ik op geen van die mannen verliefd was. Echt vallen voor iemand in een relatie lijkt me flink kut. Al heb ik dat, nu ik erover nadenk, ook wel eens meegemaakt. En het is me wel gelukt hem bij haar weg te krijgen….

Nou ben ik zelf natuurlijk ook schuldig in deze situaties. Al vind ik dat de man in kwestie volwassen genoeg moet zijn bepaalde keuzes te maken, en dat ik me niet hoef te mengen in zijn relatie, dat is zijn business. Toch kan ik het niet helpen onbewust een beetje het vertrouwen in monogame relaties te verliezen. Ik weet van mezelf dat ik moeite heb met monogamie. Maar ik gooi het altijd op het feit dat ik jong ben en me nog helemaal niet vast wil leggen. Als ik de ware tegenkom is het anders. (Al heb ik wel al twee keer gedacht dat ik hem had, en ging ik nog steeds de mist in…) Toch word ik steeds sceptischer. Als zoveel mannen al met mij vreemdgaan (zonder dat ik er erg veel voor hoef te doen), hoeveel meer eten er dan wel niet naast de deur..

Ik roep bij deze al mijn lezers op die nog nooit zijn vreemdgegaan om dat te melden. I know you’re out there! Alleen niet in mijn omgeving…

vrijdag 3 juli 2009

Freak....

Ok..ik weet dat vrouwen de reputatie hebben nogal snel clingy en veeleisend te worden. (Heb ik eerder over geschreven). Vrouwen worden volgens de regel sneller verliefd en willen sneller handje vast- kusjes in het openbaar- ouders ontmoeten. Nou heb ik geleerd dat er ook mannen zijn die zich schuldig maken aan dit, en nog veel erger.

Mijn lieve huisgenootje A.V. doet niet aan relaties en al helemaal niet aan verliefdheid. Bewuste keuze. Voor de meeste mannen dus een droomwijf. Ongeveer een half jaar geleden ontstond er wat heen en weer geflirt tussen A.V. en R. Hij werkt op de Hogeschool en leek een leuke jongen. Er werd gezoend en gelogeerd. A.V. heeft de vaste routine om haar veroveringen eerst mee in bad te nemen met een wijntje. Zo belandde ook R in ons fijne grote bad. Gesekst werd er echter niet. (bepaalde tijd van de maand). Dus een leuke nacht met gebadder, gezoen en hier en daar wat anders. Niet bepaald baanbrekend zou je denken.

R echter bleef A.V. maar vertellen dat hij nog nooit zo’n vrouw had ontmoet. Eentje die hem zomaar mee in bad nam (doen we al eeuwen hoor R) en hij was hoteldebotel. A.V. moest hier niets van weten en het bleef bij die ene nacht. Binnen no-time echter schilderde hij mijn lieve huisgenoot af als een actrice, hoer, vuile spelletjesspeler en hartenbreker. Agut…

We zijn een half jaar verder, A.V. heeft inmiddels een vaste scharrel en R ligt lang in het verleden. Een aantal weekenden geleden echter kwam zij R tegen in de stad. Een publiekelijke ruzie volgde. Ze had spelletjes gespeeld en was een actrice. Een half jaar later dus, zit R nog steeds met die badsessie in zijn hoofd. In mijn ogen al een tikje overdreven en naar het enge toe….

Maar nu wordt het pas echt vervelend. R doet aan graffiti en de volgende ochtend was onze complete voordeur (inclusief muren ernaast, grond ervoor, deurknop, ramen, brievenbus en deurknop) zilver. Zilver…..Nou moet dit blijkbaar een soort dreigement, ik haat je, vuil wijf, don’t mess with me voorstellen. Wij werden er geen van allen bang van R. Maar zielig is het wel.

Om zeker te weten dat het R was stuurde A.V. hem een sms met slechts de tekst “waarom geen goud?” Je raad het al. Drie dagen later stonden er niet alleen gouden hartjes op de deur, ervoor stond een levensgrote puzzel van Willem Alexander en Maxima, compleet versiert met gouden hartjes. Een dag later volgde de sms “de meeste mensen sturen een bedankje als ze een kado krijgen”.

Ik schrijf deze blog nu om het bijna hilarische verhaal te delen, maar ook met een boodschap aan R.
Lieve R….als eerste wil ik zeggen, “Get over it!”. Als tweede een tip. Wil je iemand straffen of bedreigen? Schrijf een enge brief en steek hem met een mes in de voordeur. Jouw glitterende kunsten zeggen tegen ons alleen “dit is een meisjeshuis waar zes babes wonen met gouden hartjes”. A.V. ligt er echt niet wakker van, en jij gaat niet bepaald de boeken in als die kerel die je maar beter te vriend kunt houden….Erg zielig. Niet meer doen.