zaterdag 1 januari 2011

Happy Newyear

Allereerst wens ik jullie een gelukkig nieuwjaar. Ik ben de mensen die Lola steunen ontzettend dankbaar. Mijn goede voornemen is dan ook om jullie weer vaker en regelmatiger leesvoer te geven.

Inmiddels zijn we ook alweer een aantal maanden verder sinds mijn laatste column. M is nog steeds veelvuldig in de picture. Het is er niet bepaald makkelijker op geworden, wel leuker. De dubbele persoonlijkheid van M begon me op te breken. Ik begreep hem niet en kreeg hoofdpijn van de plotselinge omslagen. Inmiddels heeft M me een aantal dingen toevertrouwd die zijn karakter voor mij een stuk begrijpelijker maken. Ik snap hem beter en leer met bepaalde dingen om te gaan. Daarnaast doet M op zijn beurt zijn best om zich aan te passen aan mij.

We gaan nu al heel wat maanden met elkaar om. Inmiddels spreken we elkaar iedere dag en zien we elkaar wel vier keer in de week. Een relatie noemen we het niet. Toen ik M leerde kennen was ik absoluut niet op zoek naar een relatie en was M in mijn hoofd ook zeker geen relatiemateriaal. Nu we een aantal maanden verder zijn begin ik langzaam de echte man achter M te leren kennen. Het vergt een vrouw met ongelooflijk veel geduld om de muur om deze man af te breken. Blijkbaar heb ik veel geduld. Nou is hij niet de makkelijkste en er zijn dagen dat ik me afvraag of liefde zoveel moeite hoort te kosten. Maar zoals je ziet spreek ik over liefde. Mijn gevoel voor M is ongelooflijk sterk en met alle vezels in mijn lichaam kan ik niet anders dan bij hem zijn.

Eerder heb ik geschreven dat M niet gemaakt is om alleen te zijn en op zoek is naar liefde. Dus waarom hebben we geen relatie vraag je je vast af. En hier wordt het weer ingewikkeld. Lola heeft het een en ander meegemaakt en uitgespookt in haar leven. En daar is ze altijd eerlijk in. Helaas is de wereld klein en kennen een aantal hoofdpersonen uit mijn columns elkaar. M heeft daar problemen mee. Grote problemen. Noem het trots, ego, jaloezie. Wat het ook is, het is voor hem reden genoeg om geen relatie met me te willen. Nou ben ik niet onzeker uitgevallen, maar toch zet dit feit me aan het twijfelen. Er zijn vast mannen die het niet aankunnen in dezelfde ruimte te zijn als een ander met wie zijn vriendin ooit het bed heeft gedeeld, maar ik denk in dit geval dat M mij simpelweg niet goed genoeg vindt om zijn vriendin te willen noemen. Al zegt mijn gevoel, de diepgang in onze omgang met elkaar en de ongelooflijke passie die we delen dat deze man oprecht is, rationeel gezien twijfel ik aan zijn intenties.

Je ziet, de tweestrijd in mij leeft voort. Ben ik slechts een leuke vriendin, fijne seks en goed vermaak tot er iemand langskomt die wel aan zijn eisen voldoet? Ik ben er nog niet achter. Misschien wil ik het gewoon niet zien, of misschien ben ik nog niet helemaal door de muur heen. Ik ben in ieder geval nog niet klaar om op te geven. Mijn geduld is nog niet op en ik geniet teveel van de prachtige man achter de muur.....