EmoZies

De eerste echte column na mijn zomerstop zal ik wijden aan ‘Z’. hij was er het eerst en vergt het meeste uitleg.
Z ken ik al een tijdje. Via gemeenschappelijke vrienden is hij vaak waar ik ben. Vanaf dag 1 was ik vreselijk onder de indruk van deze man. Niet alleen is hij ontzettend mooi, maar er is altijd een duidelijke chemie tussen ons geweest.
We hebben nummers uitgewisseld maar een daadwerkelijke date is er nooit gekomen. Een paar keer gepland maar meneer liet me steeds zitten. (hij ontkent het tot op de dag van vandaag, maar het rook wel weer erg naar bezette man).

Een avond zouden we met gezamenlijke vriend M gaan stappen. De twee mannen zouden eerst een film komen kijken bij mij en daarna zouden we dansen in de stad. Drie uur later dan afgesproken stonden ze zowaar op de stoep. Heel wat wijntjes en bar weinig film later stonden we in de club.

Die nacht heb ik Z mee mijn bed in getrokken. Beide waren we flink beschonken en, ondanks dat het leuk was, voelde het niet helemaal juist. Het gevolg was dagelijks telefonisch contact. Z en ik bleken op meerdere vlakken te klikken en een hechte vriendschap ontstond. Het duurde even voordat de nacht zich herhaalde.

In no time waren we ontzettend close. Z had (of heeft moet ik eigenlijk zeggen) maar al te goed door hoe ik in elkaar steek. De gezamenlijke nachten volgden al snel. Het verassende aan deze mooie man was dat hij de seks wilde uitstellen. Volgens hem was ik anders dan andere vrouwen en moest ik vooral weten dat hij anders was dan andere mannen. “niet zoals al die dansers die maar voor één ding komen”, om precies te zijn). De seks zou er uiteindelijk intenser van worden en uiteraard had hij meer dan gelijk.

Hoe close we ook werden en hoe heerlijk ik het ook vond om tijd met hem door te brengen, me echt aan hem openstellen heb ik nooit gedaan. Z heeft er namelijk nog al een handje van zich niet aan zijn afspraken te houden. Zo is hij gewoon en dat is ok. Maar het zorgt er bij mij wel voor dat ik al zijn mooie woorden met een korreltje zout neem. Hij is misschien wel anders dan andere mannen, maar hij gedroeg zich niet zo. De keren dat ik echt een vriend nodig had liet hij me zitten, en dat weegt veel zwaarder dan de leuke avonden die we wel hebben gehad.

Toen ik dan ook merkte dat ik wel erg veel om Z begon te geven, als vriend, maar misschien ook wel als meer, kreeg ik het benauwd. Niet alleen omdat ik niet denk dat ik klaar ben voor een relatie en ik al helemaal zeker weet dat hij dat niet met mij wil, maar ook omdat ik bang ben voor teveel gevoelens. Ik heb de laatste jaren zo geleerd om op mezelf te zijn, alleen rekening te houden met mij en te genieten van mijn vrijheid, dat het idee alleen al om de controle daarop dan ook maar iets uit handen te geven me aan het hyperventileren zet.

Helaas is het hierdoor helemaal uit de hand gelopen. Z denkt dat ik wegren voor mijn gevoelens en me anders voordoe dan ik ben. Ik doe me niet anders voor dan ik ben, ik laat alleen een stukje weg en ik weet dat het in deze situatie geheel zinloos was om mijn gevoelens uit te spreken, dus ik ren er niet voor weg, ik houd ze alleen dicht bij me.

Een grote uitbarsting volgde (die zijn eigen column verdiend).
To be continued…

Lola returns

Het is een tijdje stil geweest. Niet in mijn liefdesleven, maar wel op mijn blog. Bij deze mijn excuses. De enige uitleg die ik jullie kan geven is dat het allemaal zo ingewikkeld werd dat ik de woorden niet kon vinden. Ik kreeg alle drama in mijn hoofd al niet op een rijtje, laat staan op papier.

But Lola is back! Niet dat het nu allemaal niet ingewikkeld is, maar ik ga het toch proberen.

Jullie uitleggen wat er in de afgelopen zes maanden is gebeurd is niet te doen, maar ik zal proberen een korte update te geven om mijn lezers niet compleet in de war achter te laten.

Mijn laatste verhaal betrof de lover met zijn ‘beroemde’ vriendin. Helaas moet ik bekennen dat het na die column (of dus de Story) niet afgelopen was. Één van de redenen dat ik het schrijven even niet meer aankon. Naïef, stom, onethisch (once again) en pijnlijk. Maar ik heb ervan geleerd. De laatste keer dat meneer Story mij belde heb ik, tot twee keer toe, niet opgenomen. Klaar, basta, finito.

In de tussentijd heeft ‘the night we are never to mention again’ zich wederom herhaalt, is mijn V.I.P lover geëmigreerd en heb ik publiekelijk gehuild. Ja mensen, in een half jaar tijd heeft Lola zowaar gevoelens gecreëerd.

Maar niet gevreesd. Ik ben ook in dronken staat met iemand in bed beland terwijl een derde in de kamer ernaast verbleef, ik ben meegegaan naar een hotel met een bezette man, en ik heb een nieuwe danser opgepikt. Dus ik ben nog steeds dezelfde Lola.

Alle details van mijn afgelopen half jaar ga ik jullie besparen. We beginnen gewoon lekker bij de zomer 2010.

Op dit moment zijn er twee mannen in mijn leven. (hij die mij aan het huilen heeft gemaakt, en de nieuwe danser). Laat ik jullie dus eerst een idee geven van wie dit zijn.

Enjoy!