vrijdag 24 april 2009

Zucht...

Zaterdag ging ik naar een groot salsa-feest. Het leuke aan dat soort feesten is dat de sfeer totaal anders is dan op andere dagen in de club. Je kunt je tas uit het zicht laten staan, iedereen drinkt fris en iedereen komt met één doel; dansen. Ik ben heerlijk door de zaal geslingerd door wel twintig verschillende mannen. Klein, groot, oud, jong. Alles komt om te dansen.

Op een gegeven moment was ik de merengue aan het dansen met een jongen niet veel ouder dan ik. Nou is de merengue al een redelijk intieme dans, lekker tegen elkaar aan…
Na een minuut of vijf dacht ik “ok, dat is zijn portemonnee…ja, dat is het”. Nog een paar minuten later begon ik toch serieus te twijfelen. Maar om nou op een feest met zo’n lekkere sfeer een “He vriend, hier ben ik niet van gediend” eruit te gooien om het vervolgens bij het verkeerde eind te hebben is ook zo wat. Een moment later echter wordt de ‘portemonnee’ zo ongeveer door mijn lies heen geboord en begin ik me toch echt ongemakkelijk te voelen.
Ik gebruik mijn enorme stiletto’s als elegant excuus om afstand te doen van de allerbeste man om me vervolgens nog ongemakkelijker te voelen. Daar staan we, midden op de dansvloer, ik lichtelijk geschokt en deze man met een enorme, ik zeg ENORME paal in zijn broek. En nu bedoel ik niet een subtiele, kan gebeuren, paal. Nee mensen, een heel bewuste, compleet aanwezige paal. Zijn broek stond in een punt recht naar voren en ik wist niet meer waar ik moest kijken.

Nu zou je denken dat de man in kwestie zich ook een beetje bewust zou zijn van zijn vrolijke vriend. Maar deze vent sloeg zijn arm om me heen en zei dat we maar even moesten gaan zitten als ik last van mijn voeten had. Ik antwoordde beleefd dat ik inderdaad ging zitten en dat hij naar de andere kant van de zaal zou gaan. Nou voelde ik me niet alleen een beetje aangerand en gebruikt, ik baalde er ook ontzettend van dat er tussen al die lieve, beleefde mannen toch zo’n viezerik moet zitten die helemaal niet komt om te dansen…Zucht….
Om me beter te laten voelen vertelde mijn lieve vriendinnetje dat ze een keer een soortgelijke situatie heeft meegemaakt. Alleen was die kerel nog zo bijdehand om haar te vragen om niet weg te gaan toen ze afstand van hem deed, want “hij was bijna klaar”. Tsja, zo kan het ook

donderdag 16 april 2009

Forbidden Fruit

Ik schrijf deze column zodat iedereen massaal ‘I told you so’ kan roepen. Je weet van te voren als je met een bezette man rotzooit, je altijd op de tweede plek komt. Nou is T ineens van gedachten veranderd omdat hem iets magisch is overkomen het weekend….(yuk) Hij heeft ineens een geweten ontwikkeld denk ik.

Nou voel je je lullig kan ik je zeggen, als je daar zit met je geschoren longlegs in je lingerie en de man komt niet opdagen. Maar dat hij een week later ineens zegt dat hij afhaakt “ook uit respect voor jou”, is nog veel erger. Tuurlijk, het zat erin. Maar het lullige is, ik zou nooit in zijn relatie zijn gaan stoken en onze vriendschap op het spel zetten. Alles, maar dan ook alles, kwam vanuit hem. En dat maakt me kwaad. Twintig sms’jes per dag mensen, minstens, met gedetailleerde beschrijvingen van situaties die zich voor zouden gaan doen. Sterke vrouw als je daar niet in wordt meegesleurd. Tot op het punt dat ik het niet meer hield. En dan afhaken….
Nou adviseerde hij me ook nog om mijn frustraties en woede niet op te kroppen…Maar ik mag het ook aan niemand vertellen, want zijn vrienden zijn mijn vrienden en dan zou ik zijn relatie op het spel zetten. En zo vals ben ik nog net niet. Dan maar een column.

Het heeft me wel aan het denken gezet. Ik ben zelf ook niet altijd een engeltje geweest in relaties en heb om de één of andere reden vaak bezette mannen achter me aan (gehad). Maar wat is nou erger. Een keer met iemand anders in bed belanden, of, zoals nu het geval is, een zoen en een ruime maand vol dagelijks contact? Aan de ene kant is het goed dat hij voor zijn vriendin kiest. Aan de andere kant, heb je daar geil telefooncontact met een ander voor nodig, dan zit er toch iets niet goed….En nu heb je twee gekwetste vrouwen…

Nou heeft mijn ego een flinke eeltlaag en zet ik me hier ook wel weer overheen, maar ik ben wel een vriendschap én mijn trots kwijt. En dat zonder seks. Dus mijn hormonen zitten nog steeds in de weg. T, je wordt bedankt. Dus mocht iemand zich geroepen voelen mij te verlossen..mail me!

dinsdag 7 april 2009

Moreel dilemma

Ik zit in een dilemma…met mezelf. Een man die ik al jaren ken (we noemen hem bij deze T) is bloedmooi, getalenteerd, ontzettend aardig, heel sexy en zit in een relatie. Altijd al hadden we een seksuele spanning, maar uitgesproken werd hij nooit. Soms dacht ik zelfs dat misschien alleen ik die spanning voelde, want deze man is nogal amicaal met iedereen.

Een tijdje geleden begonnen de hyves berichtjes en nog wat later de sms’jes. Die vervolgens zo’n toon aansloegen dat zelfs ik (zelfs ik!) er verlegen van werd…wordt…het is nog steeds gaande.
Nu snap je het dilemma al, hij heeft een vriendin. Om het nog erger te maken weet ik wie zij is en vind ik haar heel leuk. En alsof dat nog niet erg genoeg is is de wereld errug klein en is een oude scharrel (die ik nog niet perse heb afgeschreven) natuurlijk een vriend van hem….

Voor jullie is de keus vast makkelijk. Ik noem namelijk net alle redenen op waarom je niet met iemand naar bed moet gaan. Maar op dit moment zijn mijn eh…hormonen, even sterker dan mijn hoofd. Veel sterker. Want mensen, eerlijk toegegeven, houd ik het bijna niet meer. Deze T weet als geen ander hoe hij zich moet uitdrukken in sms’jes. Ik snap dat ik door deze blog te schrijven niet bepaald een politiek correct beeld van mezelf neerzet, maar ik ben ten einde raad. Het moeilijke is namelijk dat we het allang veel te ver hebben laten komen (de vele expliciete sms’jes en zelf een passionele kus). Eigenlijk is er geen weg terug meer. No way dat ik nu weer gewoon met hem kan omgaan zoals vroeger en eigenlijk wil ik dat ook niet…

Ik ben zelf meer dan eens bedrogen en ik ben zelf ook niet altijd trouw geweest. Bij mij was het eigenlijk altijd een teken dat er iets niet goed zat in mijn relatie en ik denk stiekem dat dat bij T ook het geval is. Toch blijft het lastig. Lust gaat soms alle verstand voorbij. Ik werk mezelf weer eens in een onmogelijke situatie met (alweer) een onmogelijke man.
Maar goed, als ik niet zo vreselijk slecht was in het uitkiezen van mijn mannen was deze blog lang niet zo vermakelijk!