tag:blogger.com,1999:blog-63984048357071614892024-03-08T03:57:11.820-08:00lolalonglegsLolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.comBlogger37125truetag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-81611079802290616622011-01-01T16:14:00.001-08:002011-01-01T16:14:41.766-08:00Happy NewyearAllereerst wens ik jullie een gelukkig nieuwjaar. Ik ben de mensen die Lola steunen ontzettend dankbaar. Mijn goede voornemen is dan ook om jullie weer vaker en regelmatiger leesvoer te geven.<br /> <br />Inmiddels zijn we ook alweer een aantal maanden verder sinds mijn laatste column. M is nog steeds veelvuldig in de picture. Het is er niet bepaald makkelijker op geworden, wel leuker. De dubbele persoonlijkheid van M begon me op te breken. Ik begreep hem niet en kreeg hoofdpijn van de plotselinge omslagen. Inmiddels heeft M me een aantal dingen toevertrouwd die zijn karakter voor mij een stuk begrijpelijker maken. Ik snap hem beter en leer met bepaalde dingen om te gaan. Daarnaast doet M op zijn beurt zijn best om zich aan te passen aan mij.<br /> <br />We gaan nu al heel wat maanden met elkaar om. Inmiddels spreken we elkaar iedere dag en zien we elkaar wel vier keer in de week. Een relatie noemen we het niet. Toen ik M leerde kennen was ik absoluut niet op zoek naar een relatie en was M in mijn hoofd ook zeker geen relatiemateriaal. Nu we een aantal maanden verder zijn begin ik langzaam de echte man achter M te leren kennen. Het vergt een vrouw met ongelooflijk veel geduld om de muur om deze man af te breken. Blijkbaar heb ik veel geduld. Nou is hij niet de makkelijkste en er zijn dagen dat ik me afvraag of liefde zoveel moeite hoort te kosten. Maar zoals je ziet spreek ik over liefde. Mijn gevoel voor M is ongelooflijk sterk en met alle vezels in mijn lichaam kan ik niet anders dan bij hem zijn. <br /> <br />Eerder heb ik geschreven dat M niet gemaakt is om alleen te zijn en op zoek is naar liefde. Dus waarom hebben we geen relatie vraag je je vast af. En hier wordt het weer ingewikkeld. Lola heeft het een en ander meegemaakt en uitgespookt in haar leven. En daar is ze altijd eerlijk in. Helaas is de wereld klein en kennen een aantal hoofdpersonen uit mijn columns elkaar. M heeft daar problemen mee. Grote problemen. Noem het trots, ego, jaloezie. Wat het ook is, het is voor hem reden genoeg om geen relatie met me te willen. Nou ben ik niet onzeker uitgevallen, maar toch zet dit feit me aan het twijfelen. Er zijn vast mannen die het niet aankunnen in dezelfde ruimte te zijn als een ander met wie zijn vriendin ooit het bed heeft gedeeld, maar ik denk in dit geval dat M mij simpelweg niet goed genoeg vindt om zijn vriendin te willen noemen. Al zegt mijn gevoel, de diepgang in onze omgang met elkaar en de ongelooflijke passie die we delen dat deze man oprecht is, rationeel gezien twijfel ik aan zijn intenties. <br /> <br />Je ziet, de tweestrijd in mij leeft voort. Ben ik slechts een leuke vriendin, fijne seks en goed vermaak tot er iemand langskomt die wel aan zijn eisen voldoet? Ik ben er nog niet achter. Misschien wil ik het gewoon niet zien, of misschien ben ik nog niet helemaal door de muur heen. Ik ben in ieder geval nog niet klaar om op te geven. Mijn geduld is nog niet op en ik geniet teveel van de prachtige man achter de muur.....Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-83086751350488299922010-11-03T07:22:00.000-07:002010-11-03T07:23:02.209-07:00MJe begrijpt dat ik na Z meteen maar weer een danser aan de haak wilde slaan. Niet bewust, wel grappig.<br /><br />Een aantal maanden geleden was ik in een club. Mijn vriendin wilde al vroeg naar huis en ik besloot in mijn eentje te blijven. Normaal gesproken zou ik niet snel alleen in een club willen ronddwalen, maar ik kende er veel mensen en hey, ik voelde me sexy, ik zag er goed uit en het zou zonde zijn van de goede outfit.<br /><br />Als je als blanke, voluptueuze vrouw in je eentje losgaat op de dansvloer ontstaat er vanzelf een soort leger aan donkere mannen om je heen. Goed voor je ego. Ik zag een groepje dansers die ik, op één na, van gezicht kende. Ik voelde me als een magneet tot de mooie onbekende man aangetrokken. Een stuk groter dan ik (zo vind je ze niet vaak), een waanzinnig mooi hoofd en barstend van het zelfvertrouwen. <br /><br />Steeds als ik met deze man aan het dansen was verdween de ruimte om me heen even. Needless to say, er werden nummers uitgewisseld. <br />Na veelvuldig telefonisch contact ben ik op een avond op mijn stoute schoenen zomaar langsgegaan. M en ik bleken ook nog te klikken. We hebben de hele avond gezellig gekletst en vooral gelachen. Meer niet.<br /><br />De volgende date was bij mij thuis en die avond eindigde iets anders. Bij het zien van M had ik me het beeld gevormd van een typische danser. Jong, single, tikkeltje arrogant, en flink ervaren op het gebied van vrouwen. Ik bleek me flink vergist te hebben. Naast het feit dat hij eruit ziet als een echte soldier is M niet bang om voor zijn gevoelens uit te komen. Hij duikt niet met jan en alleman het bed in en is eigenlijk op zoek naar liefde. Hij is niet gemaakt om alleen te zijn. <br /><br />Alles aan deze man gaf me reden om als een blok voor hem te vallen. Bijna. Nog nooit eerder heb ik zulke gemixte gevoelens voor iemand gehad. M heeft namelijk twee heel verschillende kanten. Aan de ene kant ongelooflijk lief, attent, warm en ontzettend grappig. Aan de andere kant ijskoud, egoïstisch, asociaal en zelfs soms respectloos.<br /><br />Nou zou je kunnen zeggen dat de keus makkelijk is, kappen ermee. Maar het gekke is dat ik met de lieve M een hechtere klik heb dan ik in lange tijd met iemand heb gehad. Hij is één van de liefste en gezelligste mensen in mijn omgeving. Dat het in mijn liefdesleven nooit eens makkelijk is is inmiddels wel duidelijk. In ieder geval heb ik jullie dan nog wat interessants te melden…Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-66604911185009950132010-11-03T06:59:00.000-07:002010-11-03T07:00:14.512-07:00De uitbarstingHet leuke maar in dit geval moeilijke aan mijn leven is dat ik heel veel meemaak. De columns komen niet snel genoeg om jullie op de hoogte te houden (my bad, I know).<br /><br />Eigenlijk wil ik niets liever dan deze bewuste avond wissen, maar ik heb hem jullie beloofd. Dus ik ga hem opschrijven. Alleen om daarna als een malle door te schrijven met alles wat daarna is gaan spelen, waardoor we met zijn allen Z massaal kunnen vergeten.<br /><br />Ik huil nooit. Wat? Nee echt niet. Is geen goede eigenschap. Ik krop dingen op, het komt er niet uit. Het lukt me niet. De laatste keer was denk ik toen ik bij mijn ex wegging (2 en een half jaar geleden). Best gek voor een vrouw. Zoals ik al heb verteld had Z mij altijd erg goed door. Achteraf besef ik me dat hij zich voornamelijk met mijn gevoelens bezig hield zodat we het vooral nooit over hem hoefden te hebben.<br /><br />De ruzie over mijn emoties en het zogenaamde wegrennen ervoor escaleerde over de telefoon. Ik werd verweten dat ik me anders voordeed, veel emotioneler was dan ik toegaf enzovoort. Toen ik Z tegenkwam in de club wilde ik het gesprek graag voortzetten. Ok, misschien niet de plek ervoor maar ik haat het schijnheilige ‘we doen alsof er niets gebeurd is en we dansen lekker door’ gedrag. Uiteindelijk verloor Z zijn Dominicaanse temper. Een uitbarsting volgde waar ik geen woord tussen kreeg. “je bent een fucking prinses en je ziet het niet. Al die dansers zijn (zelfs hier wil ik dit woord niet herhalen), je verdient beter, je legt de lat te laag, ze geven allemaal niets om je etc etc”. Op dat moment schrok ik vooral heel erg van zijn temperament. Als een man zo losgaat moet hij wel heel veel om me geven. Ik knapte en de tranen kwamen. Je snapt, als je 2 jaar niet hebt gehuild en je gaat, dan ben je wel even bezig. <br /><br />Zo ontzettend in de knoop met mijn gevoelens wilde ik even geen contact om na te denken. Achteraf denk ik dat Z me deze issues bijna heeft aangepraat. Ik weet namelijk dat ik een prinses ben. Ik hou van mezelf, ik leg de lat helemaal niet laag en de meeste van die dansers zijn ontzettend lieve mannen die wel degelijk om me geven en me altijd met respect hebben behandeld. <br /><br />Je zou denken dat Z en ik na de uitbarsting closer waren dan ooit, maar alles voelde vreemd. Ik ging denken dat er iets mis met me was, en hij gedroeg zich niet als iemand die mij een prinses vind. Ik heb mijn best gedaan er iets van te maken, maar toen hij me voor de zoveelste keer liet zitten (op de nacht van mijn verjaardag!) was ik zo diep gekwetst dat ik het opgaf. Hij vond het zo onterecht dat ik boos was dat hij mijn nummer, facebook en hyves heeft verwijderd. Erg volwassen voor iemand van 28. Ik twijfelde even aan mezelf, maar toen mijn liefste huisgenoten thuis kwamen en mij verzekerden dat het terecht is dat je geïrriteerd bent als je met iemand een verjaardagsdiner zou houden en hij laat 2 en een half uur na de afgesproken tijd pas iets horen, besefte ik dat er niets mis met mij is.<br /><br />Nu, bijna twee maanden later verneem ik uit meerdere hoeken dat Z al jaren een vaste vriendin heeft. Ineens is het heel logisch dat hij altijd bezig was met mijn emoties. Als we het maar niet over die van hem hoefden te hebben. Ik wens hem alle geluk van de wereld toe, en ik geloof nog steeds dat ik een prinses ben. Het aantal mannen met wie ik ben geweest die achteraf een vriendin bleken te hebben is dan wel niet meer op één hand te tellen, er komt er op een dag een die wel helemaal voor mij gaat. Punt uit.Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-66106279940228348042010-09-15T05:09:00.000-07:002010-09-15T05:10:55.481-07:00EmoZiesDe eerste echte column na mijn zomerstop zal ik wijden aan ‘Z’. hij was er het eerst en vergt het meeste uitleg. <br />Z ken ik al een tijdje. Via gemeenschappelijke vrienden is hij vaak waar ik ben. Vanaf dag 1 was ik vreselijk onder de indruk van deze man. Niet alleen is hij ontzettend mooi, maar er is altijd een duidelijke chemie tussen ons geweest.<br />We hebben nummers uitgewisseld maar een daadwerkelijke date is er nooit gekomen. Een paar keer gepland maar meneer liet me steeds zitten. (hij ontkent het tot op de dag van vandaag, maar het rook wel weer erg naar bezette man). <br /><br />Een avond zouden we met gezamenlijke vriend M gaan stappen. De twee mannen zouden eerst een film komen kijken bij mij en daarna zouden we dansen in de stad. Drie uur later dan afgesproken stonden ze zowaar op de stoep. Heel wat wijntjes en bar weinig film later stonden we in de club.<br /><br />Die nacht heb ik Z mee mijn bed in getrokken. Beide waren we flink beschonken en, ondanks dat het leuk was, voelde het niet helemaal juist. Het gevolg was dagelijks telefonisch contact. Z en ik bleken op meerdere vlakken te klikken en een hechte vriendschap ontstond. Het duurde even voordat de nacht zich herhaalde.<br /><br />In no time waren we ontzettend close. Z had (of heeft moet ik eigenlijk zeggen) maar al te goed door hoe ik in elkaar steek. De gezamenlijke nachten volgden al snel. Het verassende aan deze mooie man was dat hij de seks wilde uitstellen. Volgens hem was ik anders dan andere vrouwen en moest ik vooral weten dat hij anders was dan andere mannen. “niet zoals al die dansers die maar voor één ding komen”, om precies te zijn). De seks zou er uiteindelijk intenser van worden en uiteraard had hij meer dan gelijk.<br /><br />Hoe close we ook werden en hoe heerlijk ik het ook vond om tijd met hem door te brengen, me echt aan hem openstellen heb ik nooit gedaan. Z heeft er namelijk nog al een handje van zich niet aan zijn afspraken te houden. Zo is hij gewoon en dat is ok. Maar het zorgt er bij mij wel voor dat ik al zijn mooie woorden met een korreltje zout neem. Hij is misschien wel anders dan andere mannen, maar hij gedroeg zich niet zo. De keren dat ik echt een vriend nodig had liet hij me zitten, en dat weegt veel zwaarder dan de leuke avonden die we wel hebben gehad. <br /><br />Toen ik dan ook merkte dat ik wel erg veel om Z begon te geven, als vriend, maar misschien ook wel als meer, kreeg ik het benauwd. Niet alleen omdat ik niet denk dat ik klaar ben voor een relatie en ik al helemaal zeker weet dat hij dat niet met mij wil, maar ook omdat ik bang ben voor teveel gevoelens. Ik heb de laatste jaren zo geleerd om op mezelf te zijn, alleen rekening te houden met mij en te genieten van mijn vrijheid, dat het idee alleen al om de controle daarop dan ook maar iets uit handen te geven me aan het hyperventileren zet. <br /><br />Helaas is het hierdoor helemaal uit de hand gelopen. Z denkt dat ik wegren voor mijn gevoelens en me anders voordoe dan ik ben. Ik doe me niet anders voor dan ik ben, ik laat alleen een stukje weg en ik weet dat het in deze situatie geheel zinloos was om mijn gevoelens uit te spreken, dus ik ren er niet voor weg, ik houd ze alleen dicht bij me. <br /><br />Een grote uitbarsting volgde (die zijn eigen column verdiend). <br />To be continued…Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-10840533514274556222010-09-15T05:07:00.000-07:002010-09-15T05:09:00.875-07:00Lola returnsHet is een tijdje stil geweest. Niet in mijn liefdesleven, maar wel op mijn blog. Bij deze mijn excuses. De enige uitleg die ik jullie kan geven is dat het allemaal zo ingewikkeld werd dat ik de woorden niet kon vinden. Ik kreeg alle drama in mijn hoofd al niet op een rijtje, laat staan op papier.<br /><br />But Lola is back! Niet dat het nu allemaal niet ingewikkeld is, maar ik ga het toch proberen. <br /><br />Jullie uitleggen wat er in de afgelopen zes maanden is gebeurd is niet te doen, maar ik zal proberen een korte update te geven om mijn lezers niet compleet in de war achter te laten. <br /><br />Mijn laatste verhaal betrof de lover met zijn ‘beroemde’ vriendin. Helaas moet ik bekennen dat het na die column (of dus de Story) niet afgelopen was. Één van de redenen dat ik het schrijven even niet meer aankon. Naïef, stom, onethisch (once again) en pijnlijk. Maar ik heb ervan geleerd. De laatste keer dat meneer Story mij belde heb ik, tot twee keer toe, niet opgenomen. Klaar, basta, finito.<br /><br />In de tussentijd heeft ‘the night we are never to mention again’ zich wederom herhaalt, is mijn V.I.P lover geëmigreerd en heb ik publiekelijk gehuild. Ja mensen, in een half jaar tijd heeft Lola zowaar gevoelens gecreëerd.<br /><br />Maar niet gevreesd. Ik ben ook in dronken staat met iemand in bed beland terwijl een derde in de kamer ernaast verbleef, ik ben meegegaan naar een hotel met een bezette man, en ik heb een nieuwe danser opgepikt. Dus ik ben nog steeds dezelfde Lola.<br /><br />Alle details van mijn afgelopen half jaar ga ik jullie besparen. We beginnen gewoon lekker bij de zomer 2010. <br /><br />Op dit moment zijn er twee mannen in mijn leven. (hij die mij aan het huilen heeft gemaakt, en de nieuwe danser). Laat ik jullie dus eerst een idee geven van wie dit zijn.<br /><br />Enjoy!Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-44943989300596050912010-02-25T12:14:00.000-08:002010-02-25T12:15:08.774-08:00StoryÉén van de redenen dat ik ooit ben begonnen met het schrijven van deze columns is het feit dat in mijn liefdesleven de meest bizarre en columnwaardige dingen gebeuren.<br />Deze column wordt op schrijfwaardigheid denk ik één van de toppers. Voor mij persoonlijk is het minder, en ik moet zeggen dat Lola best een beetje verdrietig is. Maar de gebeurtenis die ik hier ga beschrijven is zo typisch dat het eigenlijk weer grappig is.<br /><br />Nog voor de zomer leerde ik een barman kennen waarmee het erg leuk klikte en met wie ik telefoonnummers uitwisselde. Sporadisch contact over de maanden zorgde er een tijdje geleden voor dat ik de column over Betty’s full frontal kon schrijven. In een flink beschonken toestand belandde ik met deze barman (G) in bed. Los van het feit dat het een bijzonder leuke avond was, bleken we in nuchtere toestand ook nog wat aan elkaar te melden te hebben.<br /><br />De laatste maanden werd het contact ineens intensiever. G bleek een ontzettend oprechte man, die er geen problemen mee had in het openbaar te laten zien hoe leuk hij me vond. Meerdere keren over de laatste weken deed hij aan PDA (zoals John Legend het zo mooi zong), stelde hij me aan zijn vrienden , vriendinnen, collega’s en baas voor. Nodigde hij me uit bij zijn vrienden thuis en kwam het zelfs tot dagelijkse telefoongesprekken. Voor het eerst in lange tijd betrapte ik mijzelf erop dat ik het (in tegenstelling tot normaal gesproken) helemaal niet vervelend vond om iedere dag van G te horen. Ik merkte zelfs dat ik me op zijn belletjes verheugde en lichtelijk het gevoel begon te krijgen dat deze man wel iets meer dan een scharrel kon zijn. Voor het eerst in bijna twee jaar begon Lola gevoelens te krijgen en dacht ze eindelijk een potentieel in deze danser/barman gevonden te hebben.<br /><br />Tot mijn lieve vriendin E mij een artikel stuurde uit de ‘Story’ van november. Een grote foto van mijn potentieel met aan zijn zijde een bekende Nederlandse. De titel bestond uit haar naam met de zin “woont samen met danser”. Niet alleen was G even vergeten te melden dat hij een beroemde vriendin heeft, maar dat ze samen een huis en een bedrijf hebben net zo min. Nou ben ik één van de meest begripvolle vrouwen op aarde als het om (een gebrek) aan monogamie gaat. Zie mijn affaire met T. Maar wees eerlijk met me. Goedgelovig als ik ben besluit ik G er direct mee te confronteren. Ik verwachtte een “Sorry, ik had het moeten zeggen, maar vind je gewoon zo sexy”, of “Het gaat slecht in mijn relatie”, of “Ik had het moeten zeggen maar ik vind je echt heel leuk en was bang je kwijt te raken”. Allemaal laffe excuses waarmee ik op de een of andere reden had kunnen leven. Maar nee mensen, Lola kreeg niets meer en niets minder dan een:<br /><br />“Ja klopt. Dus?”<br /><br />Nou dacht ik dat ik makkelijk was in het begrijpen en accepteren van mensen die vreemdgaan. Hoe fout ik het diep van binnen ook vind. Maar G overtreft alles. Niet alleen interesseert het hem blijkbaar geen flikker wie er allemaal getuige zijn van zijn overspel, maar daarnaast neemt hij niet de moeite het dan ook maar een beetje geheim te houden. Dus mensen, als ik binnenkort met een blauw oog in de Story sta, dan weten jullie waarom.Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-36156556337201297592010-02-11T04:09:00.001-08:002010-02-11T04:09:50.086-08:00The night we are never to mention againGoed, dit is waarschijnlijk één van de moeilijkste columns die ik ooit heb geschreven. Niet omdat ik het moeilijk vind om over de afgelopen gebeurtenis te schrijven, maar omdat ik het eigenlijk niet wil. De reden dat ik het toch doe is omdat er 1) twee mannen stiekem met smacht op zitten te wachten, en 2) mijn vriendinnen me dood maken als ik het ongeschreven laat.<br /><br />Toch gaat deze column anders zijn dan jullie van me verwachten. Ik ga dit keer niet uitgebreid in sappige details treden en de avond beschrijven. Niet omdat deze mannen het niet waard zijn om over te schrijven (in tegendeel), maar omdat ik het mezelf, en Betty, plechtig heb beloofd.<br /><br />Daarnaast betreft het mannen met wie ik, anders dan de meeste van mijn hoofdpersonen, een lange en heftige geschiedenis heb. Op de één of andere manier maakt die geschiedenis dat deze ervaring veel intiemer voelt dan andere, en dat ik het dus niet met de hele wereld uitgebreid wil bespreken. Nou weet ik dat dat nergens op slaat, aangezien ik er totaal geen moeite mee heb om jullie de meest intieme en vunzige ervaringen tot in de kleinste details mee te delen, maar toch ligt dit gevoeliger.<br /><br />Waar het op neer komt is dat Betty en ik ons (wederom) in dezelfde ruimte, vermaakten met een man. Nou klinkt het misschien heftiger dan het is, sex heeft er niet plaatsgevonden, maar wel datgene waarvan we zo hadden afgesproken dat het niet zou gebeuren. Als je iemand al lang kent en veel om diegene geeft, ontstaat er een groot vertrouwd gevoel. Soms is dit gevoel ontzettend prettig. Over het algemeen ben ik iemand die het er vooral heel benauwd van krijgt als iets te vertrouwd en intiem wordt, maar ook ik heb er af en toe behoefte aan. (Ik blijf toch een vrouw). Iemand die mij en mijn lichaam zo goed kent dat hij precies weet hoe hij ermee om moet gaan. Geen ongemakkelijke momenten. Geen ongemakkelijk gesprekken achter af. Geen, “hoe moet het nu verder”. Nou heb ik mijn kleine vriend natuurlijk al eens uitgebreid bedankt en beschreven omdat hij precies deze “we weten waar we aan toe zijn” gemakkelijkheid biedt, maar toch is deze situatie anders. In dit geval draait het even niet perse om de enorme spanning, aantrekkingskracht en de sex zoals bij the one whos size didn’t matter. In dit geval draait het om vertrouwdheid en liefde.<br /><br />Dus, bij deze wil ik S & S bedanken voor de jarenlange vriendschap, het vertrouwen en vooral, de liefde. En Betty, I love you for being my partner in crime.Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-34134526676068430272010-01-24T06:13:00.000-08:002010-01-24T06:14:18.883-08:00SupermanTwee weken geleden ging ik een avondje uit met de girls. Geen mannen, gewoon lekker dansen en Martini drinken..Juist….<br /><br />Tot Superman ineens binnen kwam lopen. En dan bedoel ik het type Clark Kent voordat het pak aangaat. Absoluut één van de mooiste mannen ooit gespot op deze aardbol. Nog voor ik iets gezegd had kreeg ik al een “Don’t you dare, this one is mine!” van vriendin C.K. Superman had echter met zijn 1 meter 88 alleen oog voor Lola.<br /><br />Deze 29-jarige ex-militair bleek voor de verandering eens geen danser. En geen Surinamer (nou ja, deels dan). Blank, met alle goede features van het exotische. Na de hele avond leuk gekletst te hebben pakte hij het afscheid iets anders aan dan de meeste mannen. En I like anders. “Ik ga je niet bellen of sms’en, maar dinsdagochtend ben ik om 11 uur bij de Coffee Company, als je er niet bent val ik je nooit meer lastig. Maar ik zou komen want ze hebben verdomd goede cheesecake”.<br /><br />Kijk, en daar hou ik nou van. Leuk of niet, ik zou sowieso gaan.<br />En dat deed ik dus.<br /><br />Het is lang geleden dat ik een echte date heb gehad, laat staan een in de ochtend. Maar ik moet zeggen, het viel niet tegen. De date duurde tot maar liefst half drie, en we weten nu zo’n beetje alles van elkaar. Superman vindt Lola helemaal geweldig. Zelf twijfel ik nog een beetje of ik deze man nou daadwerkelijk leuk vind, of alleen zo ongelooflijk mooi dat ik gewoon niet meer weet hoe ik moet functioneren.<br /><br />Nu denken jullie allemaal, Lola, het is je gelukt, je hebt een normale, vrijgezelle, in Nederland wonende man gevonden.<br />Nee natuurlijk niet, er zit uiteraard een addertje onder het gras, want Lola maakt het zichzelf niet graag makkelijk..<br /><br />Nou, hier komt ie;<br />Superman heeft twee dochtertjes.<br /><br />Ouch….<br /><br />Lola en kids is niet zo’n goede combi kan ik jullie vertellen. Ze mogen mij niet en ik hen niet.<br />Dus, ik houd jullie wederom op de hoogte.Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-27594579958870723342010-01-11T05:45:00.000-08:002010-01-11T05:46:10.251-08:00Another Martini please..Vorige week donderdag stond er een wilde avond op de agenda met mijn lieve vriendinnetje Betty. Little black dresses, high heels, champagne en de nieuwste hippe tent van Amsterdam. Toen ik van de zomer in de desbetreffende tent was scoorde ik het telefoonnummer van de ontzettend knappe barman/danser (hoe kan het ook anders…).<br /><br />Dus op deze wilde avond leek me een smsje wel gepast. “Als ik vanavond naar ….ga, kom ik daar dan een leuke barman tegen?” Dolenthousiast dat ik na al die maanden nog eens aan hem dacht voorzag deze fijne barman ons de hele avond van glaasjes bubbels en martini. Om een uur of 2 gingen we met zijn allen naar de meest foute tent om over te gaan op de goedkope bubbels.<br /><br />Betty had haar match al gevonden en stond al zoenend naast ons op de dansvloer. Of het nou de alcohol was of de pure aantrekkingskracht, ik weet het niet. Maar mijn barman en ik vergaten even de hele wereld om ons heen en raakten al dansend in een soort trance. Ok, waarschijnlijk was het toch de alcohol..<br /><br />Later besloten we een afterparty te houden bij de match van Betty thuis. Voor we het wisten gingen de handen van Betty en aanhang alle kanten op en besloten mijn dansende barman en ik naar de slaapkamer te gaan. Vanaf hier is het in mijn hoofd een soort goedkope film. Begrijp me niet verkeerd, deze man is ontzettend leuk, er zit ook zeker nog wel een vervolg aan, maar deze avond was toch niet helemaal des Lola’s.<br /><br />Voor ik het wist lag mijn jurkje op de grond en mijn barman bovenop me. Nou is dit feit op zich niet verkeerd, geloof me. Maar ik, goede vriendin als ik ben, maakte me maar druk om Betty. Zij is wat preutser dan ik en misschien voelt ze zich ongemakkelijk. Om mij ervan te overtuigen dat ik me beter met hem bezig kan houden dan met haar wees mijn mooie man mij op datgene wat er in de woonkamer afspeelde. Toen ik de deur op een kier hield bevond mijn zicht zich full frontal in de preutsheid van Betty zelf.<br /><br />Aangezien Lola natuurlijk niet kan achterblijven richtte ik vanaf dat moment al mijn aandacht op mijn vangst. Nou weet ik niet wat het is met dansende Surinamers, maar ik raad het iedereen aan.<br /><br />Ik moet toegeven dat ik nog steeds stiekem met mijn hoofd bij M.B. zit, maar hey, een beetje afleiding is nooit weg.<br /><br />Keep you posted!Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-31209434469594881032009-12-28T14:39:00.001-08:002009-12-28T14:39:25.097-08:00UnexpectedDat mijn leven soms raar loopt weet ik. Dat er altijd dingen op mijn pad komen op de meest onverwachte momenten ook.<br />Dat ik mijn celebrity lover iets leuker vind dan de bedoeling is zag ik niet aankomen. Geef de koude winterdagen de schuld, maar Lola begint soft te worden. Nu ben ik allang bekend met het fenomeen ‘we hebben maar zo kort dus we maken er het meeste van’. Ik weet van te voren dat je dingen met die instelling tien keer zo intens maakt. Elkaar iedere dag spreken en hele nachten en dagen samen in bed doorbrengen is niet bevorderlijk voor de vrije single status. Ik weet het. <br /><br />De afgelopen weken maak ik me dan ook een beetje zorgen om mezelf. Met de eenzame kerstavonden wees ik zelfs een aantrekkelijk aanbod van mijn favoriete sportschoolman af. Maanden wacht ik al op een date met deze mooie man, maar wanneer het moment daar was voelde het ineens verkeerd om twee nachten later met een ander in bed te liggen.<br /><br />Vandaag heeft een oude bekende mij gelukkig (en geheel onverwacht) even afleiding bezorgd. Mijn lieve kleine man wie de aanzet heeft gegeven tot het schrijven van al deze columns had ineens tijd om af te spreken. (Ja, ik had hem zowaar daadwerkelijk nodig voor iets zakelijks). Nou heb ik genoeg zelfkennis om te weten dat ik 1) een enorm zwak voor deze kleine man heb, en 2) wij nog nooit ‘zakelijk’ met elkaar om zijn gegaan. Dus voor de zekerheid werden de benen vanmorgen geschoren. Niet dat ik iets ging doen….<br /><br />Ik was nog geen vijf minuten binnen of meneer beschuldigde me alweer van die stoute ogen die ik blijkbaar opzet. Verzetten had op dat moment geen zin meer. En in alle eerlijkheid, de wil tot verzet was er evenmin. Nou is het fijne aan deze man (die ondanks zijn lengte een echte ‘soldier’ is. Wist je zelf allang toch?) dat er altijd een ongedwongen, fijne sfeer tussen ons hangt. Het is altijd leuk, prettig en gezellig. Dus via deze column bedank ik de kleine (en grote) mannen in deze wereld die geen drama met zich meebrengen. Ons een goed gevoel geven en gewoon heel leuk zijn.<br /><br />Dus voor al mijn lezeressen die nog niet in het bezit zijn van een dramavrije, gezellige, ongedwongen man in hun adressenlijst; go get one!<br /><br />Thanks shorty ;)Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-22716098055228024892009-12-01T02:14:00.001-08:002009-12-01T02:14:39.389-08:00V.I.P. Lover deel 2Voor ik verder vertel over M.B. moet ik even wat over mezelf vertellen. Ik houd van mannen, niet van jongens. Ik vind het ontzettend sexy als een man zelfverzekerd is en de touwtjes in handen neemt. Ik heb het stiekem ook een beetje nodig, anders loop ik over iemand heen. Zoals Destiny’s Child al zo mooi zong; “I need a soldier”.<br /><br />Toen M.B. en ik half afgesproken hadden om op donderdagavond iets te gaan doen had ik me er stiekem op zitten verheugen. Hij belde me de dag zelf om te vertellen dat hij voor zijn werk ergens in een gat in het land moest zijn en hij dus niet zeker wist of hij het ging redden.<br />Kwart over twaalf besloot ik toch maar dat het inderdaad waarschijnlijk niet ging lukken. Net op het moment dat ik dacht, stik d’r maar in, was ik in bed gekropen. Op dat moment ging natuurlijk de telefoon. Meneer was net pas klaar en in de buurt van Lelystad, dus hij kon rond twee uur ’s nachts bij me zijn. Ik denk het dus niet. “Sorry jongen, ik lig in bed, volgende keer beter”. Deze mooie soldier was het blijkbaar niet eens met mijn beslissing. Een paar minuten nadat we opgehangen hadden belde hij me terug met de woorden: “Ik kom er nu aan, ik pik dit niet.” Nou lieve mensen, dan is Lola om.<br /><br />Rond een uur of zes waren we uitgepraat (het bleek dat M.B. ook nog wat te melden had…) en gooide Lola haar massagetechnieken in de strijd. Jullie kennen me inmiddels goed genoeg om te raden waar dat toe leidde. Nou kan ik zeggen, ik was meer dan aangenaam verrast. De volgende dag om vier uur ’s middags is meneer pas vertrokken.<br /><br />Het is me eigenlijk nog nooit eerder overkomen dat ik ineens twee dagen met iemand in bed doorbreng die ik niet ken. Het fascineert me dat iemand die ik helemaal niet zag staan, zo vastberaden was. Het klikte meer dan enorm zonder dat ik dat maar ook een seconde verwacht had. Soms moet je iemand gewoon een kans geven.<br /><br />To be continued….(trust me!)Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-54329346085042089382009-11-24T05:00:00.000-08:002010-01-21T04:49:42.222-08:00V.I.P. LoverHet afgelopen weekend is me weer eens zo iets waanzinnigs overkomen. Zoiets waarvan mensen steeds vragen, “hoe krijg je het toch voor elkaar Lola?”, en waarvan ik het mezelf ook af begin te vragen. Deze keer zit ik zelfs al vier dagen aan deze column omdat ik simpelweg niet weet waar ik moet beginnen. Misschien moet het ook maar een serie worden..<br /><br />Voor de hoofdpersoon in dit verhaal heb ik absoluut niets hoeven doen. Hij werd in mijn schoot geworpen. Nou noem ik hem even M.B. De letters konden niet minder met zijn eigen naam te maken hebben, maar we hebben het hier over een echte bekende Nederlander. Jawel, iemand die bekend is van tv en die je maar op google in hoeft te typen en je hebt leesmateriaal voor een week. Helaas voor jullie vind je met M.B. vrees ik vrij weinig. Zelfs Lola moet af en toe discreet zijn.<br /><br />Het begon allemaal vorige week zondag. Ik had net gesport en zag er dus niet uit. Rood bezweet hoofd, mascara op mijn kin en grote joggingbroek. Meneer celebrity komt binnen lopen. Op dat moment kon ik alleen maar denken, nee he…nu even niet. Ik was moe, zag er niet uit en was chagrijnig. Totaal geen zin in zo’n arrogante meneer die even tof komt lopen doen. Totale negeerbehandeling van mijn kant dus. Tsja, dat werkt blijkbaar, want dat is onze BN’er niet gewend natuurlijk.<br /><br />Terwijl hij zijn ding aan het doen was kon hij het niet laten mij steeds in het gesprek te betrekken en een vragenvuur op me af te steken. “Hoe oud ben je? Hoe lang kom je hier al? Wat doe je? Etc”. Op een gegeven moment vroeg ik me toch even af of hij nou met me aan het flirten was. Nee, lijkt me sterk. Tot er ineens een recht voor zijn rape “Heb je een vriend?Nee?Waarom niet?” uitkwam. Ok, duidelijk flirten. Zelfs op dit punt dacht ik nog, jongen, ik ben niet in de mood. Laat me met rust.<br /><br />Op het einde van de avond wilde ik vetrekken en zei nonchalant “ik spreek je vast nog wel, doei”. M.B. kwam me achterna om zijn nummer te geven. Echt, hoe krijg ik het voor elkaar.. “Sms me vanavond”. Ok, zo gezegd zo gedaan. Goed, een aantal dagen intensief sms-contact en een aantal telefoon gesprekken later stond dan eindelijk de date. Donderdagavond.<br />Nou moet ik aan de date zelf een hele nieuwe column wijden. Ik geef vast een tipje van de sluier; hij duurde tot vier uur de volgende dag…Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-58685298931631216212009-10-25T08:14:00.000-07:002009-10-25T08:15:25.649-07:00Highly OffensiveKijk, dat je je als man een keer gruwelijk vergist hebt in iemand is lullig. Ik snap het, het voelt rot als je met een mooie vrouw in bed belandt en de mooie vrouw blijkt een man te zijn. Dat je daar een trauma aan over houdt begrijp ik ook. Dat je mij daarmee lastig moet vallen begrijp ik dan weer niet..<br /><br />Bovenstaande is de enige denkbare reden voor wat mij is overkomen. Samen met een vriendin bevond ik mij in een wereldstad. Nieuwe outfit (lees: kort, kort strak jurkje met belachelijk hoge hakken) en op naar een club. Met een cocktail in mijn hand voelde ik mij helemaal des Lola’s; fabulous. Tot een zekere Braziliaan met de naam Sergio na veel te lange staarsessies (van zijn kant) eindelijk op me afstapte. “You are beautiful, can I buy you a drink, I love your dress, bla bla bla”. Tot hier niet zoveel nieuws.<br /><br />Ik quote deze Sergio even verder voor jullie leesvermaak. “I have to ask you something really personal, but promise you won’t get offended”. Kijk, het is 2009, ik heb voldoende levenservaring om niet snel meer ergens van op te kijken. Ik verwachtte op dit punt misschien een “would you have sex with me?, Have you ever had a brazillian wax? Are your boobs real?” Dit alles zou ik kunnen hebben. Maar de vraag die volgde had Lola toch even sprakeloos. Klaar? Komt’ie<br /><br />“Are you a man?”<br /><br />Nou noemen ze me niet voor niets ‘Lola LongLegs’. Lange benen = Lange vrouw. Maar ik vertel je, als je daar staat met je decolleté tot je navel, je Applebottom jurkje wat je Applebottom flink naar buiten brengt en je stiletto’s, dan voel je je toch flink lullig.<br /><br />Toen de man in kwestie dit doorhad volgde de vloedgolf met liefdesverklaringen. Hoe mooi ik wel niet was en hoe sexy en of ik dan (als ik geen man was) met hem mee naar huis wilde.<br /><br />Ik hoef jullie denk ik niet te vertellen hoe de avond voor Sergio eindigde. Maar aan mijn mannelijke lezers: Please never make his mistake….Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-58744953455016635972009-09-26T06:45:00.000-07:002009-09-26T06:46:12.382-07:00Monogamie deel 2Dat ik sceptisch ben als het op monogamie aankomt wisten we al. De reden daarvoor is voornamelijk mijn eigen ervaring ermee. Ikzelf, maar vooral de mannen in mijn leven. Mijn vriendinnen delen niet perse mijn standpunt, en er zijn er dan ook zeker genoeg die wel in een monogame relatie zitten.<br /><br />Mijn zus bijvoorbeeld, is al tien jaar met dezelfde man, en ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat geen van beide ooit buiten de deur heeft gesnoept. Wel een unieke situatie moet ik zeggen.<br />Vorige week meldde een vriendin van me dat ze was vreemdgegaan en dat ze dat ok vindt en er zelfs voor “open gaat staan”. Deze vriendin, ‘M’, zit in een liefdevolle relatie. Overtuigd dat ze haar leven met deze man wil delen en zelfs bezig een kindje te krijgen. Seksueel gezien echter, bevredigt deze lieve man haar simpelweg niet. Na jaren erover gepraat te hebben en zonder verbetering, heeft M besloten dat ze het dus buiten de deur gaat zoeken. Het doet niets af aan de liefde voor haar man.<br /><br />Mijn andere vriendin, toevallig ook ‘M’, gelooft zeker in monogamie. Op seksueel gebied nogal een pittig wijf. Gelukkig voldoet haar vriend wel aan haar fantasieën. Er is één man echter waar ze helemaal wild van wordt. Alleen al door naar hem te kijken glibbert ze van haar stoel. Toen we gingen stappen en deze knappe man er ook was kwam M al tot het besluit dat “een keertje zoenen wel zou kunnen. Gewoon, voor de spanning”. Seks zou haar te ver gaan. Zegt ze….<br /><br />Toen ik van de week op een feestje aan de praat raakte met een relatiecoach legde ik haar mijn zorgen uit. “Ik ben bang dat ik niet monogaam kan zijn. Maar ik denk dat het gewoon komt omdat ik de juiste nog niet ben tegengekomen. Wat denkt u?” “Nee”, kreeg ik simpelweg te horen. “Dat je vreemdgaat heeft absoluut niets met de mannen in kwestie te maken. Dat is jouw probleem met jezelf”. Probleem? “Ja. Angst om je honderd procent te geven, angst om je te binden, angst om gekwetst te worden”. Goed, dat ik me nog niet wil binden is duidelijk, maar als ik echt verliefd wordt dan wil ik toch vanzelf helemaal voor iemand gaan? “Nee, het feit dat jij denkt dat je ervaring wil opdoen en lekker vrij wil zijn heeft puur met je eigen issues te maken. Ga daar eerst maar eens aan werken.”<br /><br />Ok, duidelijk. Lola heeft issues. Of ik het helemaal met deze dame eens ben weet ik niet. Maar we zullen het zien. Zodra ik smoorverliefd wordt op iemand houd ik jullie op de hoogte…Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-23597853732185701702009-09-21T03:33:00.001-07:002009-09-21T03:33:33.065-07:00goedkope seksIk heb een enorme blauwe plek achter op mijn hoofd… Op zich niet een heel spannend feit. De manier waarop ik eraan ben gekomen is interessanter.<br /><br />Dit weekend heb ik voor het eerst in mijn leven seks gehad in een auto. Pooltafels, bubbelbaden, dakterrassen, strandstoelen, ik had ze allemaal al op mijn lijstje staan. De auto ontbrak echter nog. Nou is het niet zo dat ik dat perse een keer wilde meemaken en dus maar de eerste de beste belangstellende mee de auto in heb gesleurd. Ik kwam iemand tegen met wie ik eerder het bed heb gedeeld en het was weer als vanouds gezellig. Toen ik thuis was kreeg ik een sms met de tekst “als je nog even wakker blijft kom ik langs”. Nou wil deze persoon nooit bij mij thuis komen vanwege een van mijn huisgenoten. Lang verhaal (nee, ik doe het niet met een ex van m’n huisgenoot!) dus wachtte hij voor de deur in zijn auto.<br /><br />Zijn huis was al helemaal geen optie omdat hij bij zijn ouders woont en dus namen we bloedserieus alle plekjes door die we kennen waar het donker is. En daar gingen we, naar een industrieterrein een kwartiertje van mijn huis vandaan. Nou zijn er om zes uur ’s ochtends al mensen aan het werk op dat soort plekken en dus moesten we opletten. Zoiets maakt het wel extra spannend moet ik toegeven.<br /><br />Al was de seks fantastisch en gepassioneerd, toch kan ik het niet helpen dat het enigszins goedkoop voelt. Ik bedoel, een industrieterrein? Ik vraag me af hoeveel werkende mannen op de boten en de brug naast ons hebben kunnen meegenieten. Eerlijk gezegd kan het me niet heel veel schelen. In dit geval was goedkoop namelijk verdomd sexy!Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-62912268767764550512009-09-13T08:01:00.001-07:002009-09-13T08:01:55.819-07:0018 is de nieuwe 25Ik ga even klinken als een oud wijf….Al een tijdje verbaas ik me over de ‘jongeren’ van nu. Niet alleen de meisjes van 15 die me schaamtevol vertellen dat ze nog NOOIT iemand gepijpt hebben en hoe voor schut dat is (HELP). Nee, ik heb het vooral over de jonge mannen die ons landje sieren. Nou zit ik natuurlijk volop in de urban dans wereld en zijn ze daar misschien een tikkeltje stoerder dan op het VWO, maar dan nog. Ik kan me herinneren dat de jongens toen ik 16 was echt niet met hun stoere sneakers, blackberry’s en rugzakjes nog op, salto’s stonden te maken op het schoolplein. Complete (veel te gladde) D’angelo songteksten worden er geplaybackt in de clubs terwijl deze mannen (ik weet het, jongens, maar zo zien ze er niet uit!) de dansvloer onveilig maken en alle vrouwen verlegen krijgen. Iedere dag verbaas ik me over de ROC dansstudenten die schaamteloos hun nieuwe sexy dansjes laten zien voor het raam van de juf. En ik geef meteen toe, ik vergeet op dat moment dat ze 19 zijn. Ze zien er niet alleen goed uit, ze weten het ook nog. Ze weten precies hoe de kunsten van het flirten in elkaar steken en van ook maar enige onzekerheid is geen spoortje te vinden.<br /><br />Een tijdje geleden was ik op de 18e verjaardag van mijn neefje. Een vriendje van hem ving mijn blackberry pin code op en in no-time ontving ik de meest volwassen, sexy berichten. (in rijm nota bene).<br /><br />Het gekke is dat ze ook echt ouder lijken. Of dat nou alleen komt door de attitude weet ik niet, maar ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik denk, “is 18 nou echt zo jong?”. Ik roep dan ook steevast dat 18 de nieuwe 25 is. En in dat geval….<br /><br />(Deze regel maakt het ook wat minder erg dat ik er achterkwam dat één van mijn sportschoolmannen op dat moment 19 bleek te zijn…..)Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-53039106851370348152009-08-31T03:27:00.000-07:002009-08-31T03:28:35.659-07:00To flirt or not to flirtAfgelopen week had ik weer één van mijn zeldzame etentjes met mijn potentieeltje. De enige man in mijn leven met wie ik mezelf een relatie zie hebben en met wie er in het jaar dat we elkaar kennen nog niets is gebeurd op seksueel vlak. Wel hangen we uren aan de telefoon en praten we heel open over onze gevoelens voor elkaar. Een fenomeen wat voor mij compleet nieuw is. Ik ben nogal een open boek als het op mannen aankomt. Flirten zit nou eenmaal in mijn natuur. Dat het zolang duurt voordat we ook daadwerkelijk de tweede stap zetten maakt het alleen maar specialer in dit geval.<br /><br />In dat opzicht is deze potentieel dus ook niet een spetterende factor in mijn columns. Maar de gespreksonderwerpen die met hem voorbij komen weer wel. Zo heb ik hem opgebiecht dat ik soms bang ben dat ik mijzelf het openlijk flirten zo heb aangeleerd, dat ik er nooit meer vanaf kom. Ook niet als ik in een serieuze relatie zit. Het openlijk flirten leidt bij mij nou eenmaal vaak tot dingen die je niet moet doen als je in een relatie zit. Hij overtuigde mij ervan dat ik “dus nog nooit een goede relatie heb gehad”. Natuurlijk ging ik hier keihard tegenin, omdat ik zielsveel van mijn exen heb gehouden. Maar als ik eerlijk ben heeft meneer hier natuurlijk wel een punt. Het zijn niet voor niets exen.<br /><br />Toch merk ik dat het bij mij een soort automatisme is geworden. Ik vind het moeilijk om iemands geflirt niet te beantwoorden (begrijp me goed, het betreft hier alleen mensen die ik leuk vind…). Zo kreeg ik het weekend een sms van een lesbienne die ik een aantal weken geleden heb ontmoet, dat ze steeds aan me moet denken. Ik voel me in dit geval nou eenmaal gevleid en kan het niet helpen enigszins flirterig te antwoorden. Niet dat het nou mijn intentie is om ook daadwerkelijk daden bij mijn woorden te voegen.<br /><br />De afgelopen weken is ook ‘T’ (alweer) van gedachten veranderd. Meerdere malen ben ik weer uitgenodigd in zijn bed. Ik heb het niet gedaan en ga het ook niet doen. We zijn er niet voor niets mee gestopt. Het is een slechte situatie. Maar toch kan ik zijn sms’jes niet met die toon beantwoorden. Zo moeilijk zou het niet moeten zijn om een simpele “hey, dat zouden we niet meer doen, je hebt een vriendin, ik wil dit soort dingen niet meer van je horen” te sturen. Toch houd ik de opties op de een of andere manier altijd open.<br /><br />Ik heb al eerder over deze kwestie geschreven. Ik word dan ook moe van mezelf. De enige die er last van heeft uiteindelijk ben ik namelijk. Je kunt donder op zeggen dat ik door mijn eindeloze geflirt straks weer in een situatie kom waarin ik of a) niet meer terugkan, of b) heel wat uit te leggen heb. Ik hoop maar dat mijn potentieel gelijk krijgt en ik, als ik genoeg heb van mijn vrijgezelle fase, de trouwe, terughoudende vriendin zal zijn. Ik houd jullie op de hoogte…Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-31135458420715189022009-08-24T08:36:00.001-07:002009-08-24T08:36:28.734-07:00Mijn bed nodigt je uitSoms wordt je met jezelf geconfronteerd. De ene keer is het positief en ontdek je je sterke kanten. De andere keer ontdek je iets waar je minder blij mee bent.<br />Dat ik slecht alleen kan zijn wist ik al. Tuurlijk, ik kan best genieten van een beetje mij-tijd. Kopje thee, languit in bad, goed boek. Maar veel langer dan een uurtje of drie moet het bij mij niet duren. Ik ben een geboren en getogen stadsmeisje. Met zoveel mogelijk lawaai, lichten en mensen om me heen ben ik het gelukkigst. Waar de meeste mensen blij zijn als het bezoek weg is en er eindelijk rust in huis is, vraag ik ze om nog wat langer te blijven.<br /><br />Nou heb ik van dit feit over het algemeen absoluut geen last. Ik heb vijf fantastische huisgenootjes en een druk sociaal leven. Eenzaam voel ik me zelden. Wel moet ik toegeven dat ik pas sinds ongeveer een maand echt kan genieten van het in mijn eigen, lege bed stappen. Ok, ik heb sinds mijn zeventiende eigenlijk altijd een wederhelft in mijn bed gehad, maar je zou denken dat ik er inmiddels (ben volgende maand een jaar vrijgezel) wel aan gewend ben. Al heb ik zelf mijn relatie beëindigd, en ben ik daar vanaf dag één blij mee geweest, het alleen slapen is het enige waar ik echt aan heb moeten wennen. In mijn eerste vrijgezelle maanden was ik stiekem niet echt vrijgezel (exclusieve, elkaar iedere dag ziende scharrel…ofzo…) en merkte ik dus weinig van mijn zwakte. Toen ik echt alleen was ging het me ineens ontzettend benauwen. Ik ben het afgelopen jaar dan ook heel regelmatig naast mijn huisgenootje gekropen die me zelfs een enkele keer op me hoofd heeft gekriebeld tot ik eindelijk in slaap viel.<br /><br />Nou is het niet zo dat ik dan maar iedereen die bereid is in mijn bed wil hebben. Van een enkeling wist ik zelfs niet hoe snel ik hem mijn bed uit kon krijgen. Ik vind het dan ook een vreemde eigenschap van mezelf. Ze zeggen dat het drie weken duurt voordat een gewoonte uit je lichaam is verdwenen. In dat geval loop ik lichtelijk achter….<br /><br />Gelukkig merk ik dat ik langzaamaan weer ga genieten van het feit dat ik mijn mooie, grote bed helemaal voor mezelf heb. Maar mocht je je geroepen voelen, kom er gerust een keertje bij liggen…Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-49910294726460792032009-08-24T02:47:00.000-07:002009-08-24T02:48:24.654-07:00OdeBij deze wil ik even een zoetsappige ode brengen aan mijn vriendinnen (ja, ook Lola heeft emoties).<br />Tijdens mijn vakantie met familie had ik tijd om te beseffen hoeveel ik om de vrouwen om me heen geef.<br /><br />Tijdens mijn, veel te lang durende, laatste relatie heb ik mijn vriendschappen (en daarbij mijn eigen behoeftes) flink verwaarloosd. Sinds ik vrijgezel ben ben ik dan ook altijd de eerste die ergens mee naartoe gaat, en de laatste die vertrekt. Ik kan intens genieten van alleen al de aanwezigheid van deze dames.<br /><br />In je school- en pubertijd maak en breek je een heleboel vriendschappen. Ik ben me gaan beseffen dat je op een bepaalde leeftijd een punt bereikt waarop je gaat inzien welke waarde bepaalde mensen voor je hebben. Je leert wat je aan mensen hebt en op wie je echt kunt bouwen. Je haalt uit al je vriendschappen iets anders en dat ik ok. Ik heb geleerd bepaalde mensen los te laten en in anderen extra te investeren.<br /><br />Op dit moment heb ik een hechte club vrouwen om me heen waarmee ik vooral veel lol heb. Afgezien van het feit dat dat precies is waar ik op dit moment behoefte aan heb, weet ik ook dat het in mindere tijden goed zal zitten. Ik weet dat ik op ze kan bouwen, mijn ei bij ze kwijt kan, en vooral heel veel liefde en gezelschap bij ze kan vinden.<br /><br />Omdat ik de leeftijd (en ervaring) heb om te weten dat deze vriendschappen nog jaren zullen duren, wil ik bij deze via een column in ze investeren.<br /><br />Lieve N.R, M.V, S.E, S.D, S.t.H, D.D, M.O en T.K, ondanks het feit dat ik altijd fun en games ben, en jullie zelden mijn diepere emoties te zien krijgen, zijn deze er wel degelijk. Ik ben ontzettend blij met jullie, en ik zal er onvoorwaardelijk voor jullie zijn.<br /><br />LIEFDELolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-63948126722311630182009-08-11T01:28:00.000-07:002009-08-11T01:29:39.028-07:00Beren op de wegMijn moeder heeft me eerder geconfronteerd met het feit dat ‘beren op de weg zien’ mijn grootste hobby is. Ik zie problemen voordat ze zich voordoen. Constant ben ik bezig met het ‘wat als’. Dodelijk vermoeiend.<br />Het ergste is dat ik het alleen maar voor mezelf erg moeilijk maak. Ik kan dagen, weken, maanden lang wakker liggen van iets waarvan ik overtuigd ben dat het gaat gebeuren. Gevolg is dat ik in al die nachten dingen in mijn hoofd zo enorm opblaas, dat ik al in zweten uitbreek bij de gedachte alleen. En als het zover is, valt het altijd mee. Altijd. En toch doe ik het mezelf keer op keer aan.<br /><br />Het gekke is dat ik, als het om andermans problemen gaat, ontzettend rationeel ben. De nuchterheid zelve. En ik geloof mezelf dan ook echt. “Lieverd, zijn batterij is vast leeg”, “dat meisje zal wel een nichtje zijn”, “ze wordt heus niet boos”. Waarom verlies ik die ratio dan compleet als het mezelf betreft?<br /><br />In de situatie met ‘T’, zijn vriendin en één van zijn beste vrienden kon ik mezelf soms helemaal gek maken. In de maanden dat het speelde ben ik er in mijn hoofd heilig van overtuigd geraakt dat als mijn ‘oude scharrel’ erachter zou komen dat ik bed heb gedeeld met zijn vriend, hij me nooit meer zou willen zien. In mijn hoofd vond hij me al een slecht mens, een slet en vooral gewoon heel stom. Toen hij er dan ook naar vroeg van de week zat mijn hart in mijn keel. Dat hij vooral heel hard moest lachen toen hij het hoorde was dan ook de laatste reactie die ik had verwacht.<br /><br />Maar het verbaast me wel, want zelf had ik namelijk nooit zo gereageerd. Deels misschien omdat dat nou eenmaal het verschil is tussen mannen en vrouwen. Als één van mijn vriendinnen hem bijvoorbeeld het bed in zou hebben gekregen zou ik dat allesbehalve grappig vinden. Dit zou misschien minder snel gebeuren omdat wij vrouwen alles tot in zulk detail met elkaar bespreken dat mijn vriendinnen al met andere ogen naar de mannen in mijn leven kijken.<br />Maar daarnaast omdat ik (vrees ik) gewoon een beetje hypocriet ben op dit gebied. Het fascineert me dat ik in zijn ogen na zo’n actie niet ben veranderd. Hij ziet me nog steeds als hetzelfde meisje en denkt niet minder van me. Dat bewonder ik. Ik weet dat ik (te) snel mijn oordeel over mensen klaar heb en dat ik gebeurtenissen vaak niet zo nuchter kan bekijken.<br /><br />Hij ziet wat er tussen mij en T heeft gespeeld compleet los van wat ik met hem heb. En terecht natuurlijk, want het heeft niets met elkaar te maken. Toch zou ik dat in zijn schoenen moeilijk vinden. Het zet me aan het denken. Zijn wij vrouwen gewoon zo emotioneel en over- analyserend dat wij onbewust alle gebeurtenissen in ons leven met elkaar verbinden? Of ben ik gewoon small-minded en vind ik het lastig om mijn eigen situaties net zo nuchter te bekijken als die van anderen?<br /><br />In ieder geval heb ik me dus weer eens maanden druk gemaakt om niets. Zo zonde van mijn tijd. Hoop dat ik er iets van heb geleerd....<br /><br />(Met special thanks aan de hoofdpersoon)Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-29658136843506651042009-08-09T14:01:00.000-07:002009-08-09T14:02:48.463-07:00DramaDat ik op bezette mannen val en zij op mij wist ik inmiddels wel. Van de meesten dan….<br />Vandaag werd ik namelijk ineens gebeld door een meisje dat ik ooit hebt ontmoet op een verjaardag. (nicht van een vriendin van een collega. Ofzo) “Ik ben de vriendin van A”. Slik… A en ik hebben een lange geschiedenis. We waren ooit collega’s. Scharrelden met elkaar. Ik had een relatie, hij is eersteklas playboy, dus serieus ging het nooit worden. Maar wel verdomde sexy. A is één van die mannen van wie je meteen weet dat hij trouble is, maar van wie het je niets kan schelen omdat hij zo mooi is dat je toch wel alle controle over jezelf verliest. Een tijdje beleefden wij de meest ondeugende momenten op het werk. Het was stiekem, het was leuk.<br /><br />Inmiddels is het ongeveer driekwart jaar geleden dat ik met A heb afgesproken. Toch hebben we altijd contact met elkaar gehouden. Collega’s zijn we allang niet meer, maar de sporadische sms’jes bleven verstuurd worden. Af en toe belde hij me. Om de een of andere reden ben ik nooit op zijn voorstellen ingegaan (geloof me, hij belde niet om te kletsen). Waarom ik niet ben bezweken weet ik eigenlijk niet. Misschien voelde het gevaarlijk om als vrijgezel ineens regelmatig met hem af te spreken. A is namelijk het type jongen waar je geen gevoelens voor wilt krijgen.<br /><br />Toen hij me een tijdje geleden ineens uit het niets weer belde vertelde ik dit vrolijk aan collega/vriendin M. Ik vertelde haar onze geschiedenis en het contact wat we al die tijd hebben. Enigszins verbaasd reageerde M met het nieuws dat haar nichtje al een jaar een relatie heeft met A…<br /><br />Nou zijn zowel A als zijn vriendin Turks en in het bezit van flink temperament. En voor ik het wist had ik dus deze temperamentvolle vriendin aan de telefoon. Nou zou A toch moeten weten dat ik monogamie niet als vereiste zie, en dat er niets tussen ons was veranderd als hij eerlijk had verteld van zijn vriendin. Behalve het feit dat ik dan wijselijk mijn mond had gehouden. En nu was het te laat. Ik kon niet meer terug, ik kon hem niet beschermen, en wilde ook eerlijk zijn tegen dit arme meisje.<br /><br />Natuurlijk ontkent A glashard tegen zijn meisje dat hij contact met mij zoekt en vraagt zij om data en bewaarde sms’jes in mijn telefoon. En hier heb ik dus helemaal geen zin in. In de meeste van mijn situaties zou je kunnen zeggen, Lola, dit krijg je als je met bezette mannen rotzooit, eigen schuld. Maar nu wist ik van niets. Zucht. Ik zit met een boze vriendin die van alles van me wil, en een leuk los contact die zich nu waarschijnlijk flink genaaid voelt door me.<br />Naast het feit dat ik dus geen zin heb om me in relaties te mengen en het liefst wil zeggen, “deal with it, your problem, not mine”, heb ik maar weer geleerd dat je niet zomaar alles tegen iedereen kunt zeggen. Voorzichtig mensen, it’s a small world after all….Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-54385508429545105832009-07-31T02:09:00.000-07:002009-07-31T02:10:22.029-07:00Seksweekend?Gisteren heb ik een vrouw ontmoet met een bijzondere kijk op mannen. 72 jaar, perfect gestyled. Schitterende grijze haren in een knot en precies de juiste make-up. Mooie outfit en klassiek (of course) Chanel tasje. “Lieverd”, zei ze, “er zijn zoveel heerlijke mannen op de wereld, maar of je er mee moet samenleven….”.<br /><br />Zoveel heerlijke mannen, zeker waar. Niet mee samenleven…voorlopig niet, maar ooit toch wel. Deze dame vertelde dat ze ooit drie jaar getrouwd is geweest en daar twee prachtige kinderen aan over heeft gehouden. Maar dat ze er toch achter is gekomen dat mannen en vrouwen niet samen horen te leven.<br /><br />“Ze zijn leuk om een avondje mee te eten of een seksweekend mee te organiseren”. U zei tennisweekend? “Nee, seksweekend. En daarna gaan we gewoon allebei naar ons eigen huis.”<br /><br />Enigszins geschokt maar vol bewondering kijk ik deze dame aan. Ze heeft alles voor elkaar en is helemaal happy met zichzelf en haar vele heerlijke mannen. Ik vind het fantastisch dat een vrouw deze bewuste keuze heeft gemaakt, en het ook nog allemaal op haar manier voor elkaar krijgt op deze leeftijd. Want laten we eerlijk zijn, op je 72e liggen de mannen niet meer voor het oprapen. En om nou tijdens de BINGO avond voor te stellen om samen een seksweekend te organiseren….Volgens haar zijn dit soort korte en gepassioneerde relaties veel intiemer dan de langdurige waar je elkaars was doet en samen stofzuigt.<br /><br />Ook al begrijp ik op dit moment maar al te goed wat deze dame bedoelt en geniet ik als geen ander van de vele mooie mannen op de wereld, toch hoop ik deze fase op mijn 72e wel achter me gelaten te hebben. Ik heb lang samen met een man geleefd en was er op een gegeven moment ook helemaal klaar mee. Ik geniet intens van avondjes met de meiden en avondjes met mezelf. Maar toch ben ik zelf enigszins gevoelig voor eenzaamheid. Nou is dat niet direct gekoppeld aan de liefde, ik heb gewoon het liefst zoveel mogelijk mensen om me heen. Maar ik denk dat dat op een bepaalde leeftijd toch lastiger wordt. Je hebt geen huisgenoten meer, je vrienden zijn niet meer on-call beschikbaar en je werkt niet meer. Ik moet er niet aan denken om dan iedere avond in een leeg huis thuis te komen. Als ik denk aan later (LATER) zie ik mezelf toch wel in een stabiele relatie. Toch hoop ik dat ik tegen die tijd ook de innerlijke rust en kracht heb die ik bij deze vrouw zie.<br /><br />Als ik eenmaal weer klaar ben voor een vaste relatie zal ik in ieder geval de nummer 1 regel in mijn achterhoofd houden die mijn eigen oma me meegegeven heeft.<br />‘Zorg dat je een man vindt die net iets meer van jou houdt dan jij van hem’<br /><br />AmenLolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-9748616512411252852009-07-23T04:35:00.000-07:002009-07-23T06:09:52.402-07:00Gossip & DirtEen paar dagen geleden heb ik uitgebreid gekletst met O.B.D. (hij weet zelf waarom hij zo heet, hehe). Toevallig een vriend van een aantal van mijn eerder besproken mannen, maar dat staat er helemaal los van.<br />Ons gesprek ging over onzekerheden. Ten eerste onbegrijpelijk dat deze man dat woord überhaupt in zijn mond neemt, want dit is iemand die werkelijk alles meeheeft. Zo zie je maar weer…<br /><br />Het zette me aan het denken. Als het op mannen aankomt ben ik zelden onzeker. Ik heb er totaal geen problemen mee om op iemand af te stappen en meestal krijg ik ook wel wat ik wil.<br />Waar ik wel onzeker van wordt is als mensen achter mijn rug om over me praten. En dan vooral mensen waar ik om geef.<br />De afgelopen week zit dit nogal in mijn hoofd. Ik hoor dingen die iemand over me gezegd zou hebben die niet zo leuk zijn. De jongen in kwestie zou gek van me worden en me zat zijn. Nu ben ik nuchter genoeg om te beseffen dat het door vijf monden gaan en ieder er zijn eigen draai aangeeft. Het zal allemaal wel meevallen. Vooral omdat ik hem drie weken geleden letterlijk heb gezegd “als je niet meer wil dat ik contact opneem, just say so, even goede vrienden”. Nee daar wou hij niets van horen. Ik denk dat hij wel mans genoeg is om gewoon “ja” te antwoorden als hij dat wil. Maar misschien ook niet…<br /><br />Nu probeert iedereen me van alles te vertellen. Hij zei dit, hij zei dat. En de grap is dat ik daar dus niet van wakker lig. Waar ik wel wakker van lig is dat mensen het blijkbaar belangrijk genoeg vinden erover te praten en mij van alles te vertellen. Iets wat voor mij helemaal niet zo’n big deal is wordt het op deze manier onvermijdelijk dus wel.<br />Nou is het nog erger in het geval dat mensen dingen zien en horen en er totaal hun eigen draai aangeven. Bij 'J’ zien mensen iets in zijn gezicht als ik de kamer binnenkom. Nu wordt het door iedereen om mij heen geïnterpreteerd als ergernis. “Zelfs J vindt Lola irritant”.<br /><br />Kijk, en hier schaadt het mijn trots. Dat J zijn gezicht vertrekt is logisch. Maar het heeft heel andere redenen dan mensen denken. Alleen kan ik mezelf in deze niet verdedigen omdat ik zijn relatie wil beschermen.<br /><br />Het is leuk om in een wereld te werken en wonen die klein is en waar iedereen elkaar kent, maar het heeft ook zijn nadelen. Mensen bemoeien zich met de beste bedoelingen overal mee. Als ik verliefd was op een van de mannen zou ik de ‘waarschuwingen’ maar al te veel op prijs stellen. Maar ik durf te zeggen dat ik redelijk wat mensenkennis heb en dat ik heus wel weet hoe het zit. En word ik door iemand aan de kant gezet dan is dat jammer maar lig ik er geen seconde wakker van. Dus nu moet ik proberen me niet mee te laten slepen in de gossip en van een mug geen olifant te laten maken.<br /><br />Lieve mensen….I’M FINE!<br /><br />Met special thanks to O.B.D. Omdat hij me inspiratie gaf en because he’s preeeeetty :)Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-72143623850368153392009-07-19T04:42:00.001-07:002009-07-19T04:42:46.577-07:00Monogamie part twoGisteravond heb ik nog eens flink de kans gehad na te denken over dit onderwerp (alweer…zucht). Hele avond in mijn eentje doorgebracht op de bank, dan wil het wel.<br /><br />Vrijdagavond kwam ik ‘T’ weer tegen (met zijn prachtige vriendin natuurlijk). Op dezelfde avond sms’te één van de twee six-packs uit mijn trio ervaring “hey sexy, volgende week afspreken, ben single..”<br />Gisteren meldde één van de meest aantrekkelijke mannen die ik ooit gekend heb dat hij op weg is naar een relatie (zoals jullie hebben kunnen lezen). Een weekend vol materiaal om over na te denken dus.<br /><br />Het stomme is dat dit alles erin resulteerde dat ik gisteravond ineens overvallen werd door een gevoel van eenzaamheid. Ik zie mezelf met geen van deze mannen in een relatie. Ik ben op geen van ze verliefd en ga dat ook niet worden. Toch leiden deze situaties er keer op keer toe dat ik aan het kortste eind trek. Als je rotzooit met bezette mannen weet je dat je nooit op de eerste plek zal komen, nooit eisen zal kunnen stellen en altijd uiteindelijk aan de kant gezet zal worden voor een andere vrouw (DE vrouw). Daar kies ik zelf voor. Toch is het vervelend dat het me nu toch even iets te vaak is overkomen. Ik ben een sterke vrouw, kan ermee dealen, maar er zijn van die avonden dat het even teveel wordt. Het is gewoon een feit dat mijn ego er niet gelukkig van wordt als de man in kwestie mij aan de kant zet omdat iemand anders ergens leuker is..<br /><br />Eigenlijk hypocriet. Want ik wil ook niet dat ze verliefd op mij worden. Dus wat wil ik nou eigenlijk? Ik weet zelf het antwoord niet. Neem de leuke man wiens size didn’t matter. Hij doet niets verkeerd, vindt een meisje leuk, super voor hem. Jammer voor mij dat ik al maanden probeer een avondje alleen met hem geregeld te krijgen en dat hij me die ook steeds beloofd en toevallig net iemand ontmoet met wie hij wel aan de serieuze relatie wil beginnen. Ja mensen, daar baal ik flink van. Dat is nou eenmaal het risico van single zijn en losse contacten hebben. In mijn jarenlange relaties had ik iedere avond de garantie op goede seks en was ik altijd de leukste. Toen was ik ook niet tevreden. Ik houd van de spanning, het spel. Maar helaas kun je met spellen niet alleen winnen maar ook verliezen.<br /><br />Ik ga even mijn ego’tje oppoetsen en dan beloof ik dat de volgende column weer vrolijk en een tikkeltje arrogant zal zijn, zoals jullie van me gewend zijn.<br /><br />(In de reacties op dit verhaal is iedereen verplicht te vermelden hoe leuk ik ben)Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6398404835707161489.post-11791001054738498322009-07-13T02:21:00.000-07:002009-07-13T02:22:06.569-07:00MonogamieIk heb wel eens vaker over het onderwerp ‘vreemdgaan’ geschreven. Omdat het me is aangedaan, en omdat ik me er zelf ook schuldig aan heb gemaakt. Ik zie het om me heen gebeuren en het fenomeen fascineert me.<br />De laatste tijd echter zit ik er wel erg veel mee in mijn hoofd. Ik besefte me dat de laatste drie mannen waarmee ik het bed heb gedeeld in een relatie zitten….(twee daarvan meldden het doodleuk achteraf trouwens). Ik vraag me af of dat iets over mij zegt. Ik trek bezette mannen aan omdat ik me duidelijk (nog) niet wil binden? Ik vind bezette mannen simpelweg aantrekkelijker? Ik houd van een uitdaging en geniet van de kick als het me lukt? Ik weet het niet. Ik moet zeggen dat ik er niet bepaald van geniet, maar ik ben niet principieel tegen. Dat zou ook hypocriet zijn aangezien ik zelf ook wel eens de schuinsmarcheerder ben geweest.<br /><br />Een vriend van me met wie ik het er laatst over had meldde me zijn theorie. “jij bent de vrouw die vrouwen haten en waarmee mannen willen vreemdgaan”. Hmm…een soort goed verpakt compliment…denk ik, maar niet altijd leuk.<br /><br />Met één van deze drie mannen ging ik langer om en dan is het soms lastig. T hield zielsveel van zijn vriendin, dat wist iedereen. Dat hij ernaast ook veel van seks met mij hield wist alleen ik. Als je elkaar dan gezellig tegenkomt met stappen en meneer zet zijn pokerface op is het wel eens moeilijk. Maar ik heb het geluk dat ik op geen van die mannen verliefd was. Echt vallen voor iemand in een relatie lijkt me flink kut. Al heb ik dat, nu ik erover nadenk, ook wel eens meegemaakt. En het is me wel gelukt hem bij haar weg te krijgen….<br /><br />Nou ben ik zelf natuurlijk ook schuldig in deze situaties. Al vind ik dat de man in kwestie volwassen genoeg moet zijn bepaalde keuzes te maken, en dat ik me niet hoef te mengen in zijn relatie, dat is zijn business. Toch kan ik het niet helpen onbewust een beetje het vertrouwen in monogame relaties te verliezen. Ik weet van mezelf dat ik moeite heb met monogamie. Maar ik gooi het altijd op het feit dat ik jong ben en me nog helemaal niet vast wil leggen. Als ik de ware tegenkom is het anders. (Al heb ik wel al twee keer gedacht dat ik hem had, en ging ik nog steeds de mist in…) Toch word ik steeds sceptischer. Als zoveel mannen al met mij vreemdgaan (zonder dat ik er erg veel voor hoef te doen), hoeveel meer eten er dan wel niet naast de deur..<br /><br />Ik roep bij deze al mijn lezers op die nog nooit zijn vreemdgegaan om dat te melden. I know you’re out there! Alleen niet in mijn omgeving…Lolahttp://www.blogger.com/profile/07551239078564407031noreply@blogger.com7