maandag 28 december 2009

Unexpected

Dat mijn leven soms raar loopt weet ik. Dat er altijd dingen op mijn pad komen op de meest onverwachte momenten ook.
Dat ik mijn celebrity lover iets leuker vind dan de bedoeling is zag ik niet aankomen. Geef de koude winterdagen de schuld, maar Lola begint soft te worden. Nu ben ik allang bekend met het fenomeen ‘we hebben maar zo kort dus we maken er het meeste van’. Ik weet van te voren dat je dingen met die instelling tien keer zo intens maakt. Elkaar iedere dag spreken en hele nachten en dagen samen in bed doorbrengen is niet bevorderlijk voor de vrije single status. Ik weet het.

De afgelopen weken maak ik me dan ook een beetje zorgen om mezelf. Met de eenzame kerstavonden wees ik zelfs een aantrekkelijk aanbod van mijn favoriete sportschoolman af. Maanden wacht ik al op een date met deze mooie man, maar wanneer het moment daar was voelde het ineens verkeerd om twee nachten later met een ander in bed te liggen.

Vandaag heeft een oude bekende mij gelukkig (en geheel onverwacht) even afleiding bezorgd. Mijn lieve kleine man wie de aanzet heeft gegeven tot het schrijven van al deze columns had ineens tijd om af te spreken. (Ja, ik had hem zowaar daadwerkelijk nodig voor iets zakelijks). Nou heb ik genoeg zelfkennis om te weten dat ik 1) een enorm zwak voor deze kleine man heb, en 2) wij nog nooit ‘zakelijk’ met elkaar om zijn gegaan. Dus voor de zekerheid werden de benen vanmorgen geschoren. Niet dat ik iets ging doen….

Ik was nog geen vijf minuten binnen of meneer beschuldigde me alweer van die stoute ogen die ik blijkbaar opzet. Verzetten had op dat moment geen zin meer. En in alle eerlijkheid, de wil tot verzet was er evenmin. Nou is het fijne aan deze man (die ondanks zijn lengte een echte ‘soldier’ is. Wist je zelf allang toch?) dat er altijd een ongedwongen, fijne sfeer tussen ons hangt. Het is altijd leuk, prettig en gezellig. Dus via deze column bedank ik de kleine (en grote) mannen in deze wereld die geen drama met zich meebrengen. Ons een goed gevoel geven en gewoon heel leuk zijn.

Dus voor al mijn lezeressen die nog niet in het bezit zijn van een dramavrije, gezellige, ongedwongen man in hun adressenlijst; go get one!

Thanks shorty ;)

dinsdag 1 december 2009

V.I.P. Lover deel 2

Voor ik verder vertel over M.B. moet ik even wat over mezelf vertellen. Ik houd van mannen, niet van jongens. Ik vind het ontzettend sexy als een man zelfverzekerd is en de touwtjes in handen neemt. Ik heb het stiekem ook een beetje nodig, anders loop ik over iemand heen. Zoals Destiny’s Child al zo mooi zong; “I need a soldier”.

Toen M.B. en ik half afgesproken hadden om op donderdagavond iets te gaan doen had ik me er stiekem op zitten verheugen. Hij belde me de dag zelf om te vertellen dat hij voor zijn werk ergens in een gat in het land moest zijn en hij dus niet zeker wist of hij het ging redden.
Kwart over twaalf besloot ik toch maar dat het inderdaad waarschijnlijk niet ging lukken. Net op het moment dat ik dacht, stik d’r maar in, was ik in bed gekropen. Op dat moment ging natuurlijk de telefoon. Meneer was net pas klaar en in de buurt van Lelystad, dus hij kon rond twee uur ’s nachts bij me zijn. Ik denk het dus niet. “Sorry jongen, ik lig in bed, volgende keer beter”. Deze mooie soldier was het blijkbaar niet eens met mijn beslissing. Een paar minuten nadat we opgehangen hadden belde hij me terug met de woorden: “Ik kom er nu aan, ik pik dit niet.” Nou lieve mensen, dan is Lola om.

Rond een uur of zes waren we uitgepraat (het bleek dat M.B. ook nog wat te melden had…) en gooide Lola haar massagetechnieken in de strijd. Jullie kennen me inmiddels goed genoeg om te raden waar dat toe leidde. Nou kan ik zeggen, ik was meer dan aangenaam verrast. De volgende dag om vier uur ’s middags is meneer pas vertrokken.

Het is me eigenlijk nog nooit eerder overkomen dat ik ineens twee dagen met iemand in bed doorbreng die ik niet ken. Het fascineert me dat iemand die ik helemaal niet zag staan, zo vastberaden was. Het klikte meer dan enorm zonder dat ik dat maar ook een seconde verwacht had. Soms moet je iemand gewoon een kans geven.

To be continued….(trust me!)