dinsdag 30 juni 2009

My pleasure

Dit weekend is mij iets overkomen wat je normaal alleen in films ziet gebeuren…(ik klaag niet!)

Mijn zaterdagavond begon uiterst vervelend. Ik had een zakelijk diner wat volgens de andere partij helemaal niet als zakelijk bedoeld was. Des te vrolijker werd ik toen ik verderop ‘N’ zag staan. N werkt in de sportschool waar ik train en is zo mooi dat zelfs ik er stil van word….
Ik stapte op hem en zijn vriend ‘J’ af en stelde beide beleefd voor aan mijn ‘zakenrelatie’. Het gesprek met N begon al op flirterige basis en ik zag het helemaal zitten.
Toen de zakenrelatie het zat werd ben ik met hem naar de taxi gelopen. Drie kwartier discussie op straat over het feit dat ik de situatie ongepast vond (ik spaar jullie het laaaange verhaal) en een ongemakkelijk afscheid. Ik voelde me zo genaaid dat ik besloot terug te gaan naar mijn mooie sportschoolmannen in de kroeg.

Ze boden aan om me thuis te brengen op de fiets en eenmaal thuis hebben we boven nog even verder gekletst. J lag op mijn bed, ik zat op het voeteneinde en N stond in de deuropening. Een paar minuten later stonden N en ik te zoenen aan het voeteneind. Ontzettend opgewonden en blij aan de ene kant en ongemakkelijk vanwege toekijkende J aan de andere kant belandde ik in een voor mij nieuwe situatie. Voor ik er erg in had begon J mijn rug te kussen en stond ik tussen twee heerlijke mannen alle controle uit handen te geven. Zonder dat ik nog ergens aan kon denken en voor ik het besefte lag ik op bed me compleet over te geven aan twee six-packs met prachtige hoofden erboven.

Even schoot er een angstgevoel door me heen. Ik heb dit nog nooit eerder gedaan, en hoe dol ik ook ben op mannen en hun gereedschap, ik weet niet of ik er twee tegelijk aankan. Het verbazingwekkende aan de situatie echter, is dat geen van de mannen de intentie had dan ook maar iets terug te verlangen. Ja mensen, mijn plezier was het enige dat telde. Beide met hun broek nog aan zorgden ze ervoor dat ik niets tekort kwam. Ongeveer drie kwartier en twee hoogtepunten later wensten ze me een fijne nacht, kreeg ik van beide een kus en verlieten ze mijn huis.

Vol ongeloof en buiten adem lag ik op mijn bed. Nu kun je denken, deze mannen doen dit wekelijks of waren zo dronken dat ze het niet beseften. Het leuke was dat het voor beiden een eerste keer was en dat ze zelf ook niet zo goed beseften hoe we in die situatie belandden. It just happenend. Alleen alcohol was het ook niet, want nu, drie dagen later, heb ik nog steeds leuk sms contact met N. (Die ik ook alsnog een nachtje alleen in mijn bed wil hebben).

Waar het precies vandaan kwam en hoe het gebeurde, ik heb geen flauw idee. Maar dames, als ik twee bloedmooie mannen (tegelijkertijd) mijn bed in krijg zonder er ook maar iets voor te hoeven doen, dan lijkt het me duidelijk dat wij vrouwen toch wel alles voor elkaar kunnen krijgen.

Succes aan alle mannen die mij in de toekomst in hun eentje tevreden willen houden. Ik word met de dag verwender. Life is good….

maandag 22 juni 2009

Sex with an ex

Iedereen heeft wel die ene persoon op aarde met wie er altijd een seksuele spanning hangt, maar met wie het er eigenlijk nooit van komt. Toch weet je dat het een keer gaat gebeuren.
Die van mij heet ‘S’. Het verhaal rondom S is zo ingewikkeld dat ik er een boek over zou moeten schrijven in plaats van een column. Hier maar even de ingekorte versie. S en ik draaien al zo’n zes jaar om elkaar heen. Regelmatig werd er gekust en zelfs een enkele sleep-over. Echte seks kwam er echter nooit van. Het was een wisselwerking tussen, hij wilde mij maar ik hem niet, toen andersom, hij had een vriendin, ik weer een vriend. In alle jaren kwam het eigenlijk niet één keer voor dat we allebei available en gewillig tegelijk waren.

(Daarnaast was nog het detail dat ik voor die tijd een keer met zijn beste vriend in bed belandde en het voor die mannen een soort competitie werd die nu (ZES JAAR LATER!) nog steeds zijn littekens op die vriendschap heeft achtergelaten…please….)

S en ik spreken elkaar eens in de paar maanden. Een tijd geleden kwam ik hem (en die vriend, toevallig ook ‘S’, must be in the name…)tegen in de kroeg. Dronken avond en we belandden uiteraard als een stel pubers innig zoenend op straat. Zo gaat het dus al jaren. Spreken elkaar bijna nooit, zo wel, gaat het gegarandeerd mis. Goed, twee weken later vraagt S of ik gezellig kom eten. We weten natuurlijk allebei waar het naartoe gaat, en ik moet zeggen, het wordt ook een keer tijd.

Na drie flessen wijn was het hek van de dam. Het gekke is, je zou denken als je al zoveel jaren om iets heen draait heb je er enorme verwachtingen van en moet er sprake zijn van vuurwerk. Maar als je elkaar al zo lang en zo goed kent is er een soort vertrouwdheid en comfortabelheid. Seks was prima, het was leuk, gezellig en ik ben blij dat het gebeurd is. Maar eigenlijk vooral omdat het gewoon moest gebeuren, uit mijn systeem. Vreemd genoeg vind ik S namelijk eigenlijk helemaal niet perse meer aantrekkelijk. Sexy eigenlijk helemaal niet. Toch is het een soort gevoel van binnen wat iedere keer komt opzetten als ik hem zie. Ik denk een herinnering aan hoe ik me voelde toen ik jaren geleden wel dolverliefd op die jongen was.

Inmiddels kunnen S en ik er doodgewoon over praten. Eergister gingen we met een stel oude klasgenoten uit eten. “Zou je het weer doen?”, vroeg hij me. “Ik denk het wel”. “Bel me maar”, zei hij al knipogend. Ik denk niet dat ik dat zal doen, ik houd het bij die ene keer.
Toch belandden we na flink wat alcohol weer zoenend op een bankje…
I guess it’s hard to kill a habit

woensdag 10 juni 2009

How to lose a girl in ten days

Ok, we kennen allemaal de regels. Niet te snel bellen, minstens een dag wachten met sms’en, niet na een maand roepen dat je van hem houdt en al helemaal niet je ouders erbij betrekken als het nog niet hoeft.
Wij vrouwen staan er bekend om deze regels nogal eens aan onze laars te lappen. We worden te snel emotioneel, zijn teveel in touch met onze gevoelens en geven maar al te graag toe aan hevige verliefdheid. Nou maak ik me aan bovenstaande gelukkig niet al te snel schuldig. Mijn echte emoties zien maar weinig mensen en aan mijn gevoel geef ik liever niet te snel toe. Wel vind ik mensen snel heel erg leuk, maar dat heeft niet alleen betrekking tot mijn lovers. Ik hecht me snel aan mensen, en laat ze graag weten als ik ze lief vindt...Ja ik ben ongeduldig en vervelend als ik mijn zin niet krijg (dit kan ik maar beter toegeven, want ik ken iemand die dit gaat lezen die dat maar al te goed kan bevestigen....). Maar zelfs ik heb mijn trots en grenzen.

Nu heb ik uit eigen ervaring vernomen dat gelukkig vrouwen niet de enige zijn die last hebben van deze verschijnselen. Al is gelukkig misschien niet het juiste woord, want echt blij met de ervaring ben ik niet.

Een paar weken geleden, dansen met vriendinnen op salsa muziek. Mooie neger, kan salsa dansen en vraagt me voor een merengue. (Weer die f*cking merengue, misschien niet meer doen Lola!) Heerlijk, een man die kan dansen. Gezellig, leuk, hij kon nog een gesprek voeren ook, mooi meegenomen. Ik geef mijn nummer en denk, we gaan nog eens dansen of een drankje doen. We zien wel.
Hij smst niet meteen, een pluspunt.

Ha! Te snel gejuicht. De volgende ochtend een onschuldige “ dag schat, ben je veilig thuis gekomen?”. Ik antwoord netjes een paar uur later om vervolgens rond etenstijd gebeld te worden. Daar heb ik dus nog even geen zin in. (en op dat moment geen tijd voor). Het onbeantwoorde telefoontje wordt gevolgd door een licht ergerlijke sms; “ je zal wel druk zijn’. Ehm...inderdaad ja, dus stoor me dan ook niet. Twee uur later “ waarom reageer je niet?” En kijk lieve mannen, hier gaat het mis. Ik ken je 48 uur en heb een leven...

Vervolgens wordt ik twee weken lang....iedere dag (ik herhaal, IEDERE dag) gebeld. Nog nooit, NOOIT, heb ik opgenomen...dan zou je denken dat de hint wel overkomt. Niet dus. Talloze sms’jes “ heb ik iets fout gedaan?”, “ wat ben je aan het doen?”. En alsof het nog niet erg genoeg is heeft meneer blijkbaar onthouden waar ik werk en vraagt hij ineens in de sms of het adres wat hij daarbij heeft gevonden klopt.

Ga je me nou opzoeken op mijn werk? Ben je helemaal gek geworden? Mensen, dit is het punt waarop je als vrouw de telefoon zou moeten pakken en hem vertellen dat je hier niet van gediend bent. Daar ben ik dus weer heel slecht in. Ik stap gewoon in de negeermodus.

Inmiddels is het rustig op telefoonfront...Nu maar hopen dat ik hem niet tegenkom. Ik moet toch echt leren om mijn mond open te trekken tegen vervelende types, want zolangzamerhand heb ik ogen in mijn achterhoofd nodig voor iedereen die ik niet tegen wil komen.
Iemand interesse in de functie voor ‘personal telling guys to fuck off assistant’? Let me know.