The night we are never to mention again

Goed, dit is waarschijnlijk één van de moeilijkste columns die ik ooit heb geschreven. Niet omdat ik het moeilijk vind om over de afgelopen gebeurtenis te schrijven, maar omdat ik het eigenlijk niet wil. De reden dat ik het toch doe is omdat er 1) twee mannen stiekem met smacht op zitten te wachten, en 2) mijn vriendinnen me dood maken als ik het ongeschreven laat.

Toch gaat deze column anders zijn dan jullie van me verwachten. Ik ga dit keer niet uitgebreid in sappige details treden en de avond beschrijven. Niet omdat deze mannen het niet waard zijn om over te schrijven (in tegendeel), maar omdat ik het mezelf, en Betty, plechtig heb beloofd.

Daarnaast betreft het mannen met wie ik, anders dan de meeste van mijn hoofdpersonen, een lange en heftige geschiedenis heb. Op de één of andere manier maakt die geschiedenis dat deze ervaring veel intiemer voelt dan andere, en dat ik het dus niet met de hele wereld uitgebreid wil bespreken. Nou weet ik dat dat nergens op slaat, aangezien ik er totaal geen moeite mee heb om jullie de meest intieme en vunzige ervaringen tot in de kleinste details mee te delen, maar toch ligt dit gevoeliger.

Waar het op neer komt is dat Betty en ik ons (wederom) in dezelfde ruimte, vermaakten met een man. Nou klinkt het misschien heftiger dan het is, sex heeft er niet plaatsgevonden, maar wel datgene waarvan we zo hadden afgesproken dat het niet zou gebeuren. Als je iemand al lang kent en veel om diegene geeft, ontstaat er een groot vertrouwd gevoel. Soms is dit gevoel ontzettend prettig. Over het algemeen ben ik iemand die het er vooral heel benauwd van krijgt als iets te vertrouwd en intiem wordt, maar ook ik heb er af en toe behoefte aan. (Ik blijf toch een vrouw). Iemand die mij en mijn lichaam zo goed kent dat hij precies weet hoe hij ermee om moet gaan. Geen ongemakkelijke momenten. Geen ongemakkelijk gesprekken achter af. Geen, “hoe moet het nu verder”. Nou heb ik mijn kleine vriend natuurlijk al eens uitgebreid bedankt en beschreven omdat hij precies deze “we weten waar we aan toe zijn” gemakkelijkheid biedt, maar toch is deze situatie anders. In dit geval draait het even niet perse om de enorme spanning, aantrekkingskracht en de sex zoals bij the one whos size didn’t matter. In dit geval draait het om vertrouwdheid en liefde.

Dus, bij deze wil ik S & S bedanken voor de jarenlange vriendschap, het vertrouwen en vooral, de liefde. En Betty, I love you for being my partner in crime.