V.I.P. Lover deel 2

Voor ik verder vertel over M.B. moet ik even wat over mezelf vertellen. Ik houd van mannen, niet van jongens. Ik vind het ontzettend sexy als een man zelfverzekerd is en de touwtjes in handen neemt. Ik heb het stiekem ook een beetje nodig, anders loop ik over iemand heen. Zoals Destiny’s Child al zo mooi zong; “I need a soldier”.

Toen M.B. en ik half afgesproken hadden om op donderdagavond iets te gaan doen had ik me er stiekem op zitten verheugen. Hij belde me de dag zelf om te vertellen dat hij voor zijn werk ergens in een gat in het land moest zijn en hij dus niet zeker wist of hij het ging redden.
Kwart over twaalf besloot ik toch maar dat het inderdaad waarschijnlijk niet ging lukken. Net op het moment dat ik dacht, stik d’r maar in, was ik in bed gekropen. Op dat moment ging natuurlijk de telefoon. Meneer was net pas klaar en in de buurt van Lelystad, dus hij kon rond twee uur ’s nachts bij me zijn. Ik denk het dus niet. “Sorry jongen, ik lig in bed, volgende keer beter”. Deze mooie soldier was het blijkbaar niet eens met mijn beslissing. Een paar minuten nadat we opgehangen hadden belde hij me terug met de woorden: “Ik kom er nu aan, ik pik dit niet.” Nou lieve mensen, dan is Lola om.

Rond een uur of zes waren we uitgepraat (het bleek dat M.B. ook nog wat te melden had…) en gooide Lola haar massagetechnieken in de strijd. Jullie kennen me inmiddels goed genoeg om te raden waar dat toe leidde. Nou kan ik zeggen, ik was meer dan aangenaam verrast. De volgende dag om vier uur ’s middags is meneer pas vertrokken.

Het is me eigenlijk nog nooit eerder overkomen dat ik ineens twee dagen met iemand in bed doorbreng die ik niet ken. Het fascineert me dat iemand die ik helemaal niet zag staan, zo vastberaden was. Het klikte meer dan enorm zonder dat ik dat maar ook een seconde verwacht had. Soms moet je iemand gewoon een kans geven.

To be continued….(trust me!)