Mijn bed nodigt je uit

Soms wordt je met jezelf geconfronteerd. De ene keer is het positief en ontdek je je sterke kanten. De andere keer ontdek je iets waar je minder blij mee bent.
Dat ik slecht alleen kan zijn wist ik al. Tuurlijk, ik kan best genieten van een beetje mij-tijd. Kopje thee, languit in bad, goed boek. Maar veel langer dan een uurtje of drie moet het bij mij niet duren. Ik ben een geboren en getogen stadsmeisje. Met zoveel mogelijk lawaai, lichten en mensen om me heen ben ik het gelukkigst. Waar de meeste mensen blij zijn als het bezoek weg is en er eindelijk rust in huis is, vraag ik ze om nog wat langer te blijven.

Nou heb ik van dit feit over het algemeen absoluut geen last. Ik heb vijf fantastische huisgenootjes en een druk sociaal leven. Eenzaam voel ik me zelden. Wel moet ik toegeven dat ik pas sinds ongeveer een maand echt kan genieten van het in mijn eigen, lege bed stappen. Ok, ik heb sinds mijn zeventiende eigenlijk altijd een wederhelft in mijn bed gehad, maar je zou denken dat ik er inmiddels (ben volgende maand een jaar vrijgezel) wel aan gewend ben. Al heb ik zelf mijn relatie beëindigd, en ben ik daar vanaf dag één blij mee geweest, het alleen slapen is het enige waar ik echt aan heb moeten wennen. In mijn eerste vrijgezelle maanden was ik stiekem niet echt vrijgezel (exclusieve, elkaar iedere dag ziende scharrel…ofzo…) en merkte ik dus weinig van mijn zwakte. Toen ik echt alleen was ging het me ineens ontzettend benauwen. Ik ben het afgelopen jaar dan ook heel regelmatig naast mijn huisgenootje gekropen die me zelfs een enkele keer op me hoofd heeft gekriebeld tot ik eindelijk in slaap viel.

Nou is het niet zo dat ik dan maar iedereen die bereid is in mijn bed wil hebben. Van een enkeling wist ik zelfs niet hoe snel ik hem mijn bed uit kon krijgen. Ik vind het dan ook een vreemde eigenschap van mezelf. Ze zeggen dat het drie weken duurt voordat een gewoonte uit je lichaam is verdwenen. In dat geval loop ik lichtelijk achter….

Gelukkig merk ik dat ik langzaamaan weer ga genieten van het feit dat ik mijn mooie, grote bed helemaal voor mezelf heb. Maar mocht je je geroepen voelen, kom er gerust een keertje bij liggen…