zondag 9 augustus 2009

Drama

Dat ik op bezette mannen val en zij op mij wist ik inmiddels wel. Van de meesten dan….
Vandaag werd ik namelijk ineens gebeld door een meisje dat ik ooit hebt ontmoet op een verjaardag. (nicht van een vriendin van een collega. Ofzo) “Ik ben de vriendin van A”. Slik… A en ik hebben een lange geschiedenis. We waren ooit collega’s. Scharrelden met elkaar. Ik had een relatie, hij is eersteklas playboy, dus serieus ging het nooit worden. Maar wel verdomde sexy. A is één van die mannen van wie je meteen weet dat hij trouble is, maar van wie het je niets kan schelen omdat hij zo mooi is dat je toch wel alle controle over jezelf verliest. Een tijdje beleefden wij de meest ondeugende momenten op het werk. Het was stiekem, het was leuk.

Inmiddels is het ongeveer driekwart jaar geleden dat ik met A heb afgesproken. Toch hebben we altijd contact met elkaar gehouden. Collega’s zijn we allang niet meer, maar de sporadische sms’jes bleven verstuurd worden. Af en toe belde hij me. Om de een of andere reden ben ik nooit op zijn voorstellen ingegaan (geloof me, hij belde niet om te kletsen). Waarom ik niet ben bezweken weet ik eigenlijk niet. Misschien voelde het gevaarlijk om als vrijgezel ineens regelmatig met hem af te spreken. A is namelijk het type jongen waar je geen gevoelens voor wilt krijgen.

Toen hij me een tijdje geleden ineens uit het niets weer belde vertelde ik dit vrolijk aan collega/vriendin M. Ik vertelde haar onze geschiedenis en het contact wat we al die tijd hebben. Enigszins verbaasd reageerde M met het nieuws dat haar nichtje al een jaar een relatie heeft met A…

Nou zijn zowel A als zijn vriendin Turks en in het bezit van flink temperament. En voor ik het wist had ik dus deze temperamentvolle vriendin aan de telefoon. Nou zou A toch moeten weten dat ik monogamie niet als vereiste zie, en dat er niets tussen ons was veranderd als hij eerlijk had verteld van zijn vriendin. Behalve het feit dat ik dan wijselijk mijn mond had gehouden. En nu was het te laat. Ik kon niet meer terug, ik kon hem niet beschermen, en wilde ook eerlijk zijn tegen dit arme meisje.

Natuurlijk ontkent A glashard tegen zijn meisje dat hij contact met mij zoekt en vraagt zij om data en bewaarde sms’jes in mijn telefoon. En hier heb ik dus helemaal geen zin in. In de meeste van mijn situaties zou je kunnen zeggen, Lola, dit krijg je als je met bezette mannen rotzooit, eigen schuld. Maar nu wist ik van niets. Zucht. Ik zit met een boze vriendin die van alles van me wil, en een leuk los contact die zich nu waarschijnlijk flink genaaid voelt door me.
Naast het feit dat ik dus geen zin heb om me in relaties te mengen en het liefst wil zeggen, “deal with it, your problem, not mine”, heb ik maar weer geleerd dat je niet zomaar alles tegen iedereen kunt zeggen. Voorzichtig mensen, it’s a small world after all….

1 opmerking:

  1. Een tijdje had ik een zuid-Amerikaanse collega achter me aan. Ik had er niet zo veel zin in, aangezien hij niet alleen vrij lelijk en veertien jaar ouder was, maar ook een hoogzwangere vriendin had. Desondanks vond zij op een gegeven moment een -niet door mij geschreven- briefje met mijn telefoonnummer en veel hartjes in zijn broekzak.
    Ze belde mij op om me in de eerste instantie te vragen wat er tussen ons speelde. Toen ik naar waarheid antwoordde dat ik niks van haar vriend wilde en er ook niks speelde, ondanks dat we inderdaad een paar keer wat waren gaan drinken, vertelde ze me in niet mis te verstane bewoordingen dat ik met mijn poten van haar man moest blijven, anders wist ze me wel te vinden. Ik heb haar toen maar verteld dat de problemen tussen haar en haar vriend niet mijn probleem waren en dat ik haar telefoontje niet op prijs stelde. De collega heb ik vriendelijk verzocht zijn vriendin te verzoeken mij niet meer te bellen, omdat ik haar anders aan zou geven wegens bedreiging. Ik heb ook nooit meer wat van haar gehoord.
    De collega is uiteindelijk ook opgehouden met "I love you" naar me te fluisteren wanneer ik langs liep en waarderen te fluiten als ik binnenkwam, nadat ik orde op zaken heb gesteld buiten de Filemon. Nee, de vijfde keer dat je het vraagt wil ik óók niet dat je me naar huis brengt, en ik wil óók niet een weekendje weg samen, ondanks dat je vriendin en inmiddels kind in Peru zitten en jij alles zou betalen. Nee, ik ben jou helemaal niks verschuldigd want, zo schreeuwde ik over het plein, jij en ik.. NIKS!
    Waargebeurd verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen