Zucht...

Zaterdag ging ik naar een groot salsa-feest. Het leuke aan dat soort feesten is dat de sfeer totaal anders is dan op andere dagen in de club. Je kunt je tas uit het zicht laten staan, iedereen drinkt fris en iedereen komt met één doel; dansen. Ik ben heerlijk door de zaal geslingerd door wel twintig verschillende mannen. Klein, groot, oud, jong. Alles komt om te dansen.

Op een gegeven moment was ik de merengue aan het dansen met een jongen niet veel ouder dan ik. Nou is de merengue al een redelijk intieme dans, lekker tegen elkaar aan…
Na een minuut of vijf dacht ik “ok, dat is zijn portemonnee…ja, dat is het”. Nog een paar minuten later begon ik toch serieus te twijfelen. Maar om nou op een feest met zo’n lekkere sfeer een “He vriend, hier ben ik niet van gediend” eruit te gooien om het vervolgens bij het verkeerde eind te hebben is ook zo wat. Een moment later echter wordt de ‘portemonnee’ zo ongeveer door mijn lies heen geboord en begin ik me toch echt ongemakkelijk te voelen.
Ik gebruik mijn enorme stiletto’s als elegant excuus om afstand te doen van de allerbeste man om me vervolgens nog ongemakkelijker te voelen. Daar staan we, midden op de dansvloer, ik lichtelijk geschokt en deze man met een enorme, ik zeg ENORME paal in zijn broek. En nu bedoel ik niet een subtiele, kan gebeuren, paal. Nee mensen, een heel bewuste, compleet aanwezige paal. Zijn broek stond in een punt recht naar voren en ik wist niet meer waar ik moest kijken.

Nu zou je denken dat de man in kwestie zich ook een beetje bewust zou zijn van zijn vrolijke vriend. Maar deze vent sloeg zijn arm om me heen en zei dat we maar even moesten gaan zitten als ik last van mijn voeten had. Ik antwoordde beleefd dat ik inderdaad ging zitten en dat hij naar de andere kant van de zaal zou gaan. Nou voelde ik me niet alleen een beetje aangerand en gebruikt, ik baalde er ook ontzettend van dat er tussen al die lieve, beleefde mannen toch zo’n viezerik moet zitten die helemaal niet komt om te dansen…Zucht….
Om me beter te laten voelen vertelde mijn lieve vriendinnetje dat ze een keer een soortgelijke situatie heeft meegemaakt. Alleen was die kerel nog zo bijdehand om haar te vragen om niet weg te gaan toen ze afstand van hem deed, want “hij was bijna klaar”. Tsja, zo kan het ook